Μπορούμε να συζητάμε επί μήνες, όπως κάναμε τον τελευταίο χρόνο, για τις νέες μεταλλάξεις του κορωνοϊού, για το πώς λειτουργεί η ακίδα ή πόσο αποτελεσματικό είναι το νέο χάπι.
Αλλά συζητάνε σχεδόν ελάχιστα, για το γιατί δεν φτιάχνονται νέες κλίνες ΜΕΘ ή για το γιατί δεν προσλαμβάνεται νέο προσωπικό. Ή και γιατί δεν υπάρχει και πολύ διαθέσιμο προσωπικό για να προσληφθεί.
Πέρα από τις πολιτικές διαστάσεις που έχει το θέμα του συστήματος Υγείας, είναι θέμα και ότι αδυνατούμε να εστιάσουμε σε κεντρικά ζητήματα όταν συζητάμε δημόσια. Δεν ξέρω πόσο ευρύ είναι αυτό το πρόβλημα σε άλλες χώρες, στη δική μας όμως μία δημόσια συζήτηση ξεκινάει από το ποιος είναι δικός μας και ποιος με τους άλλους ή με το τι είναι προοδευτικό και τι δεξιό. Πολιτικοποιούμε τόσο πολύ τα πάντα που λογικά κάποια στιγμή τα μετατρέπουμε και σε παραπολιτική.
Σίγουρα πάντως σε όλον τον πλανήτη η υπερπληροφόρηση έχει δημιουργήσει το φαινόμενο να χάνεται η ουσία μέσα σε μία καταιγίδα από άπειρες λεπτομέρειες και άκυρα θέματα.
Θα περίμενε όμως κάποιος σε αυτό το κορυφαίο θέμα όπως είναι η πανδημία που μας τρώει τη ζωή, να είμαστε πολύ πιο εστιασμένοι και να ενδιαφερόμαστε για έναν κορμό τουλάχιστον γνώσης.
Πόσο κοστίζει ένα κρεβάτι ΜΕΘ; Πόσο αμείβεται ένας γιατρός με σύμβαση δύο χρόνων σε κλινική covid; Πόσα φάρμακα έχει τη δυνατότητα να κατασκευάσει μία φαρμακοβιομηχανία; Πόσα εμβόλια είναι διαθέσιμα αυτή τη στιγμή; Όποιος απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα συγκεκριμένα, θα έχει και μία εικόνα της κατάστασης σήμερα για την πορεία της πανδημίας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
