Ο Πάνος Γιωτόπουλος ή κατά κόσμον «Μεζές» ήταν μια χαρακτηριστική και γνώριμη “φιγούρα” στα Γιάννενα των περασμένων δεκαετιών. Η θύμησή του ενέπνευσε τον συμπολίτη μας, Άγγελο Παπαγεωργίου, να γράψει ένα πολύ όμορφο και συγκινητικό ποίημα που σας παραθέτουμε.
….Πάνος Γιωτόπουλος ή Μεζές…έζησε στα Γιάννενα,μόνος,κι ενίοτε παραδομένος ως και στη χλεύη των γύρω του,αλλά με το προνόμιο να μοιάζει μόνο με τον εαυτό του,στον άχαρο καιρό της ομοιομορφίας, των κάλπηδων, και της απουσιάζουσας αθωότητας…
Έμοιαζε μόνο με τον εαυτό του
-σαν κι ο Παπαδιαμάντης που ‘χε ειπεί-
ένα αηδονάκι στη βοή του κόσμου
ένας ψαλμός στης νύχτας τη σιωπή,
έτσι που εντέλει στην αραιοτάτη
κηδεία του την απλή, ο καψερός
εγέλασε κι εγλέντησε κι εχάρη
στο φέρετρό του μέσα ξαπλωτός,
στο δρόμο καθώς γρίκαε για το μνήμα
κεφάτοι που εχωράτευαν πολλοί
με τα πειράγματα που του ‘χαν κάνει
-λες κι ήταν σε βαφτίσια και γιορτή-
με τις χιλιάδες πλάκες που του εστήσαν’
στο Μώλο, στην Πλατεία, στο Διεθνές,
και μόνο προς το τέλος σιωπήσαν’
στου νεκροθάφτη τις κοφτές φτυαριές,
σαν του παπά το θυμιατήρι εσείστη
πάνω απ’ το λάκκο του έξι-εφτά φορές
ωσάν κι αυτόν που χρόνια πάνω-κάτω
γυρνούσε ανέστιος σαν το εκκρεμές,
κι εντέλει δάκρυ δεν εχύθη ούτ’ ένα
ώσπου τον πήρε κάτω η μάνα η γη.
Έμοιαζε μόνο με τον εαυτό του
-σαν κι ο Παπαδιαμάντης που ‘χε ειπεί.
ά.
του Άγγελου Παπαγεωργίου
