Στην πόλη δεν είναι μόνο ότι δεν συνηθίζονται τα δένδρα, είναι και που δεν βλέπεις τα λουλούδια. Αν δεν υπάρχουν και παρτέρια και οργανωμένοι κήποι από τον δήμο ή και από τους κατοίκους γύρω από τα σπίτια τους, τότε σου διαφεύγει τελείως ότι υπάρχουν και τα λουλούδια σε αυτόν τον κόσμο και τα συνδυάζεις ίσως μόνο με κάποια εκδρομή στην εξοχή κάποια αργία. Μόνο που η φύση έχει έναν δικό της δρόμο. Αδύναμο δρόμο μερικές φορές, αλλά υπαρκτό. Το βλέπεις στο χορτάρι που δίνει σε κάθε ξεχασμένη γωνιά ή ένα οικόπεδο που έμεινα ακά- λυπτο ανάμεσα στις πολυκατοικίες. Ή εκείνα τα μικρά άνθη που φυτρώνουν στις ρωγμές των τοίχων ή τις γωνίες των πεζοδρομίων. Και λες ότι πρέπει να τα κόβουμε αυτά τα χορτάρια γιατί υπάρχει κίνδυνος φωτιάς ή να κα- θαρίζουμε τα πεζοδρόμια για να δείχνουν εύτακτα και στοιχιμένα. Καλή είναι η καθαριότητα και η ευταξία. Αλλά και ένα αναρχικό άνθος που προβάλλει μέσα από το τσιμέντο δείχνει ότι ο δρόμος της ζωής μπορεί να είναι κι αλλού.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
