Το θέμα της πυροπροστασίας έχει πάρει διαστάσεις το τελευταίο διάστημα, από τη στιγμή που έγινε και αντιληπτό ότι έχει περάσει ένα μεγάλο μέρος των αρμοδιοτήτων στους δήμους αλλά και στους πολίτες, κυρίως για τον καθαρισμό των οικοπέδων.
Έχουμε συζητήσει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια το πρόβλημα που δημιουργείται με τη μετάθεση των αρμοδιοτήτων από την Πολιτεία προς τους δήμους, χωρίς την αναγκαία υποστήριξη σε προσωπικό και πόρους. Αυτή η συζήτηση θα συνεχιστεί ότι το κράτος θα συνεχίσει και να διατηρεί το σύνολο των εξουσιών του χωρίς να βλέπει το ουσιαστικό επίδικο της αποκέντρωσης.
Υπάρχει όμως και μία άλλη διάσταση, αυτήν την ατομικής ευθύνης. Η έννοια της ατομικής ευθύνης έχει αποκτήσει μία ιδιαίτερη θέση στη δημόσια συζήτηση τα τελευταία χρόνια αποκτώντας σταδιακά και θεσμικές πλευρές. Στην περίοδο της πανδημίας είδαμε ότι η πρόληψη επικεντρώνονταν ιδιαίτερη στην ατομική στάση του πολίτη με το κράτος να έχει την πεποίθηση ότι έχει ολοκληρώσει τον ρόλο του από τη στιγμή που εξασφάλισε τα εμβόλια και τη λειτουργία του συστήματος υγείας- αν και δέχτηκε ιδιαίτερη κριτική αν όντως τελικά υποστήριξε και υποστηρίζει επαρκώς τα νοσοκομεία και την πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Ο ρόλος της ηλεκτρονικής πλατφόρμας απέκτησε τότε ιδιαίτερη βαρύτητα και βλέπουμε ότι η ψηφιοποίηση του κράτους περνάει μέσα από την ανάπτυξη πολλών ειδών πλατφόρμας για πολλές χρήσεις.
Ο πολίτης μόνος του απέναντι στην οθόνη του, μπορεί να επιτελεί τον ρόλο του, εκτελώντας μια σειρά από απαραίτητες ενέργειες όπως η υποβολή της φορολογικής του δήλωσης ή τώρα τη δέσμευσή του ότι θα καθαρίσει ένα χωράφι που έχει σε κάποιο χωριό κληρονομημένο και ίσως ως χτες ξεχασμένο. Σε αυτή την ηλεκτρονική και άμεση σχέση πολίτη-κράτους, εμφιλοχωρεί προφανώς και ένας κανονισμός λειτουργίας για κάθε χωριστή περίπτωση που έχει μέρος και για πρόστιμα και τιμωρίες, ενώ υπάρχουν και θετικά μπόνους όπως με τις πλατφόρμες που δίνουν κάποιο pass για τις βενζίνες σε κάποιον τουριστικό προορισμό. Μοιάζει πλήρες το σύστημα.
Αλήθεια όμως πιστεύουμε ότι μπορεί να είναι πλήρως λειτουργικό ένα κράτος αν έχει καθιερώσει την ηλεκτρονική πλατφόρμα για τη σχέση του με τους πολίτες; Πιστεύουμε ότι μπορεί να διοικηθεί έτσι ένα κράτος; Ότι μπορεί να δίνει και ποιοτικές υπηρεσίες και να υπηρετεί τον στόχο για δικαιοσύνη, ισοτιμία και αλλελεγγύη;
Γιατί το ζήτημα είναι προφανώς ο εκσυγχρονισμός του κράτους και οι ψηφιακές υπηρεσίες είναι ένα απαραίτητο μέσον. Όμως το ζήτημα ήταν και είναι να ασκούνται πολιτικές και να λειτουργεί έτσι η κοινωνία που όλοι μαζί να προοδεύουμε, να εξασφαλίζεται το έδαφος για μία καλύτερη ζωή όλων.
Μήπως το να φέρνεις τον πολίτη απλώς στη θέση ενός χρήστη που εκτελεί ένα καθήκον του και μόνο αναλαμβάνοντας έστω την ευθύνη που του αναλογεί, δεν είναι ίσως ο καλύτερος δρόμος και για την καλύτερη πολιτική; Μήπως είναι η ενεργοποίηση του πολίτη και ενεργή συμμετοχή του που μπορεί να φέρει και πραγματικές αλλαγές; Μήπως είναι ένα ενεργό κράτος που αναλαμβάνει πλήρως τον ρόλο του, το κατάλληλο μέσο για την πρόοδο του τόπου;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
