Οι ερευνητές περιγράφουν σε νέα μελέτη πώς η αφθονία τροφής οδηγεί αυτά τα κοιλεντερωτά να αναπτύσσουν νέα πλοκάμια, μια ικανότητα που δεν έχει απαντηθεί ξανά σε ζώα
Οι άνθρωποι έχουν εφεύρει πολλούς τρόπους για να αντιμετωπίζουν τις δυσάρεστες συνέπειες ενός υπερβολικού γεύματος: Άσκηση, αντιόξινα, ύπνο. Οι θαλάσσιες ανεμώνες από την άλλη έχουν έναν καλύτερο τρόπο όταν «φουσκώνουν» από το πολύ φαγητό: Βγάζουν νέα «χέρια».
Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε την περασμένη Τετάρτη στην επιθεώρηση Nature Communications, οι ερευνητές περιγράφουν πώς η αφθονία τροφής οδηγεί αυτά τα κοιλεντερωτά να αναπτύσσουν νέα πλοκάμια, μια ικανότητα που δεν έχει απαντηθεί ξανά σε ζώα.
Τα κνιδόζωα -μια συνομοταξία ειδών που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις ανεμώνες της θάλασσας, τις μέδουσες και τα κοράλλια- αποκλίνουν εξελικτικά από τα άλλα ζώα εδώ και πάνω από μισό δισεκατομμύριο χρόνια. Τα έντομα, οι άνθρωποι και τα υπόλοιπα είδη του ζωικού βασιλείου τείνουν να παραμένουν στην ίδια σωματική δομή μετά την ενηλικίωσή τους. Ωστόσο, τα κνιδόζωα είναι «διαβόητα» ευπροσάρμοστα. Οι ενήλικες ανεμώνες αλλάζουν το μέγεθος του σώματός τους, την αναπαραγωγική στρατηγική τους, ακόμα και τη σύνθεση του δηλητηρίου τους αναλόγως με τις περιβαλλοντικές αλλαγές.
«Ποτέ δεν σταματούν να αναπτύσσονται» λέει ο Aissam Ikmi από το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας της Χαϊδελεμβέργης και ο επικεφαλής της μελέτης.
Ως προνύμφες, οι ανεμώνες (το είδος starlet) αναπτύσσουν τέσσερα βασικά πλοκάμια. Αφότου φτάσουν στην ενηλικίωση, βγάζουν περισσότερες, μέχρι να αποκτήσουν 24. Άλλα είδη θαλάσσιας ανεμώνας δε, μπορεί να αναπτύσσουν στη ζωή τους εκατοντάδες πλοκάμια.
«Επειδή οι ανεμώνες είναι φυτρωμένες σε ένα σημείο, αντιμετωπίζουν τις ίδιες προκλήσεις με ένα φυτό» εξηγεί ο δρ. Ίκμι, προσθέτοντας πως τα πλοκάμια τους είναι άκρως σημαντικά γι’αυτές καθώς τις βοηθά να τρέφονται και να χαρτογραφούν το περιβάλλον τους.
Μάλιστα, ο δρ. Ίκμι διαπίστωσε και μια σύνδεση μεταξύ της ποσότητας της τροφής και της ταχύτητας ανάπτυξης πλοκαμιών στην ενήλικη φάση των ανεμώνων. Στις «καλοταϊσμένες» ανεμώνες, φύτρωναν νέα πλοκάμια μέσα σε τρείς ή τέσσερις μέρες. Όμως, αν η ποσότητα τροφής ήταν μειωμένη, σταματούσαν την παραγωγή πλοκαμιών.
«Διαπίστωσα πως μπορούσες να ελέγξεις την πρόσθεση πλοκαμιών απλώς ελέγχοντας την ποσότητα τροφής που παρείχες» σημειώνει ο ίδιος, αναφερόμενος στην έρευνα σε δείγμα 1.000 και πλέον θαλάσσιων ανεμώνων.
Με πληροφορίες από New York Times
