Μακάρι να ήταν αληθινό και ρεαλιστικό, να ερχόταν εταιρείες που ενδιαφέρονται να επενδύσουν στο ανθρώπινο δυναμικό στην περιοχή και να αγόραζαν ή να νοίκιαζαν εκτάσεις ή ακίνητα…
Να επένδυαν δηλαδή στην τοπική αγορά και οικονομία, ενισχύοντάς την, με δικά τους κεφάλαια για τη δημιουργία των υποδομών, πριν ξεκινήσουν να επενδύουν στο ανθρώπινο δυναμικό…
Θα πει κάποιος, ότι υπάρχουν εταιρείες που ήδη το έκαναν και είναι έτσι, αλλά σε μικρή κλίμακα…
Μπροστά τουλάχιστον σε αυτό που καταβάλλεται προσπάθεια να γίνει ως Πάρκο Υψηλής Τεχνολογίας και Έρευνας…
Διαβάσαμε με προσοχή την πρόταση του κ. Ριζόπουλου, να βρούμε εμείς (ως τοπική κοινωνία) το χώρο, για τις εταιρίες, οι οποίες να έρθουν και να δαπανήσουν χρήματα για να φτιάξουν τα κτίρια και τις υποδομές όπου χρειάζονται, για να λειτουργήσουν και να προσλάβουν στη συνέχεια το προσωπικό που θέλουν…
Επειδή όμως, το τελευταίο εξάμηνο, διαβάζουμε για αντίστοιχες σκέψεις και πρωτοβουλίες και σε άλλες περιοχές της χώρας, για την προσέλκυση παρόμοιων επενδύσεων, δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι, ότι αν είχαμε προχωρήσει με αυτή τη μέθοδο στα Γιάννενα, θα μας έδινε σημασία κάποιος…
Οι αριθμοί γίνονται κυνικοί, ειδικά όταν μετριούνται σε χρήματα. Θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να προχωρήσει μία τέτοια επένδυση, αν ξαφνικά εμφανιζόταν η περιφέρεια Πελοποννήσου ή η Κρήτης και έλεγε, εμείς έχουμε έτοιμες τις υποδομές ή τις δημιουργούμε για εσάς (προς τις εταιρείες δηλαδή) και αυτές θα έλεγαν, «ευχαριστούμε δε θα πάρουμε, γιατί βρήκαμε στα Γιάννενα αξιόλογο προσωπικό»;
Το αν το κόστος κατασκευής είναι 25 ή 30 εκ. ευρώ, προφανώς θα πρέπει να το συζητήσουμε, όπως και με ποιον τρόπο και από που θα βρεθεί το κεφάλαιο…
Αλλά, ούτε με την στενή ούτε καν με την ευρεία έννοια, το ανθρώπινο δυναμικό είναι «ιδιοκτησία μας», ώστε να μπορούμε να θέσουμε άλλους όρους (σαν εκβιασμό δηλαδή) στις εταιρείες που θέλουν να επενδύσουν…
Το ακούσαμε και στη συνεδρίαση του δημ. συμβουλίου την Δευτέρα από την κα Καλογιάννη, αλλά μας φάνηκε, ότι δεν ακούσαμε καλά…
Πλην όμως το επιβεβαιώσαμε και από άλλη πηγή, ότι είναι έτσι…
Ένα από τα επιχειρήματα που ακούστηκαν ως εμπόδια στην «επιστροφή» στην ορθή ονομασία της οδού Παπαδοπούλου σε οδό «Νικολάκη Εφέντη» (ή Μιζαντζή, όπως το πατρικό του) ήταν και το μπέρδεμα, που θα μπορούσε να προκύψει με τις ταχυδρομικές διευθύνσεις…
Και πως η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, δύσκολα θα έκανε αποδεκτή μία τέτοια πρόταση από τον δήμο Ιωαννιτών, για την ορθή μετονομασία της οδού, ακριβώς για να μην προκληθεί αναστάτωση στην κοινότητα από τη χρήση μίας νέας ονομασίας…
Όπως και να έχει πάντως είμαστε σίγουροι, ότι η σωστή ονομασία της οδού, θα αποκατασταθεί και αυτό θα συνιστά και μία αποκατάσταση της πραγματικότητας και της τιμής που οφείλει η πόλη στον Νικολάκη Εφέντη ή Μιζαντζή για την προσφορά του στην απελευθέρωση της πόλης…
Και γι’ αυτό θα πρέπει να σταθούμε στην παρέμβαση της Τατ. Καλογιάννη στο δημ. συμβούλιο, σχετικά με το θέμα και την αναγκαιότητα της αποκατάστασης της πραγματικότητας, παρά τις δικαιολογίες ή τα προσκόμματα που ίσως επιχειρήσουν κάποιοι να ξαναφέρουν…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
