Η Τρίτη ήταν μία ωραία μέρα για να ονειρεύεσαι σε αυτή τη χώρα. Κατ’ αρχάς, ο υπουργός Τουρισμού ανακοίνωσε το άνοιγμα της Ελλάδας για τους τουρίστες στις 14 Μαΐου. Με το αρνί του Πάσχα στο στόμα θα μας βρουν οι επισκέπτες και δεν θα έχουμε προλάβει να βγάλουμε και τα μαγιό από την ντουλάπα.
Από υπουργικά χείλη ακούσαμε επίσης ημερομηνίες για άνοιγμα της αγοράς και της εστίασης Μάρτιο και Απρίλιο αντίστοιχα.
Μετά ακούσαμε και για πάνω από 3.000 μολύνσεις και για μεγάλο αριθμό ασθενών στις ΜΕΘ με την Αθήνα να δέχεται και τη μεγαλύτερη πίεση.
Όλα αυτά μοιάζουν αντιφατικά μεταξύ τους. Και είναι. Την ώρα που απειλείσαι με πρόστιμο γιατί κάθεσαι σε παγκάκι και δεν ασκείσαι- και δεν τολμάς και να αντιμιλήσεις γιατί δεν ξέρεις τι θα σε βρει- την ώρα που από πουθενά δεν διαφαίνεται φως με την έξαρση της πανδημίας, η κυβέρνηση κάνει αισιόδοξες ανακοινώσεις για επιστροφή στην κανονικότητα.
Και το πρόβλημα δεν είναι ούτε η αισιοδοξία, ούτε ο σχεδιασμός της επόμενης ημέρας. Το αντίθετο. Ποιος δεν θα ήθελε να ακούσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανοίγματος της αγοράς και επιστροφής στις δραστηριότητες για όλους;
Αν υπάρχει συνεπώς ένα πρόγραμμα, έστω σε γενικές γραμμές, γιατί δεν ανακοινώνεται; Μήπως φοβάται η κυβέρνηση ότι δεν θα μπορέσει να το υλοποιήσει; Όμως, η κοινή γνώμη δείχνει κατανόηση αν είσαι ειλικρινής. Όλοι κατανοούν ότι τα σχέδια εξαρτώνται από την επιδημιολογική κατάσταση. Αυτό όμως θα έπρεπε να κάνει την κυβέρνηση περισσότερο συγκρατημένη και οργανωμένη. Θα έπρεπε να έχει ανακοινώσει ένα καλά δομημένο πρόγραμμα με τις απαραίτητες εναλλακτικές και να μην περιορίζεται σε υπουργικές δηλώσεις και διαρροές.
Γιατί τι συμβαίνει τώρα; Ο πολύς κόσμος αφενός δεν πείθεται ότι όλα βαίνουν καλώς αφού έχει ξανακούσει από πέρυσι πολλές αισιόδοξες εκτιμήσεις που έπεσαν έξω, αφετέρου δείχνει δυσπιστία προς τις δηλώσεις πολιτικών που δεν συνοδεύονται από στοιχεία, οικονομικά δεδομένα και εγγυήσεις.
Γιατί κι αύριο το πρωί θα μπορούσε π.χ. να ανοίξει η αγορά, αν υπήρχαν τα περιθώρια να αντέξει το σύστημα Υγείας μία έξαρση της νόσου, αν ξέραμε ότι θα γίνουν «2 εκατ. εμβολιασμοί» έστω τον Μάιο ή ότι θα τηρηθεί το εργατικό δίκαιο και δεν θα γίνει ζούγκλα στις επιχειρήσεις. Αλλά περί αυτών μόνο ευχολόγια.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
