Μέχρι να συμβεί και σε σένα ένα περιστατικό, είναι απλά μια μακρινή σκηνή με την οποία δεν μπορείς να ταυτιστείς. Χρειάζεται να ζήσεις κάτι ο ίδιος, κάτι σχετικό, και έτσι θα επιλέξεις τις αποσκευές των ονείρων σου.
Τον Σπύρο Θ Χρηστίδη τον συνάντησα μια μέρα που έβρεχε και τα πουλιά ονειρεύονταν. Είχα τελειώσει τις σπουδές μου και θα πήγαινα να εργαστώ κάπου. Με απέκλεισαν! Θέμα πολιτικών πεποιθήσεων! Ο Σπύρος τους τόνισε, πως ήμουν ο καταλληλότερος γι’ αυτή τη θέση.
Ήταν γεμάτος ζωντάνια, δημιουργικότητα. Εύστροφο μυαλό, και άνθρωπος χαμηλών τόνων. Νοιαζόταν για τον άνθρωπο και όλα τα πλάσματα, πραγματικά.
Τις μικρές ώρες, που οι παρέες ησυχάζουν, στο σπίτι του και την παραλία έγραφε στίχους.
Από μαθητής τον συναντούσα, καθώς από του άγαλμα του Μαβίλη πήγαινα για τον Άγιο Νικόλαο αγοράς, στο όμορφο σπίτι του, τρίτο από αριστερά και του έδινα την εφημερίδα του.
Τις μικρές ώρες που τα αγόρια ξεκλειδώνουν τις καρδιές, τα όνειρα, τους έρωτές τους, τραγουδώντας κάτω από παραθύρια, έγραφε στίχους, για τις δικές τους αγάπες.
Μου άρεσαν, μου αρέσουν όλα τα όμορφα που κρύβονται κάτω από τις λέξεις των στίχων του.
Λίγες μέρες πριν φύγει από την όμορφη πόλη μας, έφερε στο γραφείο μου αντίγραφα, μερικών από τους στίχους του. Ωραίος άνθρωπος με ταλέντο, αξιοπρέπεια και σεβασμό στον άνθρωπο και όλα τα γύρω από αυτόν.
Είναι όμορφο να μιλάς με όνειρα και χρώματα στους στίχους σου.
Φίλε μου, σε θυμάμαι.
Γιώργος Μακρίδης
Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
Ο άνεμος της μοναξιάς
άρχισε να φυσάει γύρα μου
μέσα στο σπίτι, έξω στη ζωή,
σαν να μου λέει ποια θα ‘ναι η Μοίρα μου
Και όσο να προσπαθώ
πως η πνοή δε με περόνιασε,
μόχουν κοντήνει τώρα τα φτερά
και στην καρδιά η θλίψη θρόνιασε.
Μα, λέω, κάποιος θα βρεθεί
στο καμαράκι μου, στην άκρη του,
την ύστερνή μου ώρα να με δει
και το κρυφό να χύσει δάκρυ του.
Σπύρος θ. Χρηστίδης
