Όσα και να πει κάποιος, για την κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου από τον Στέφανο Ντούσκο, λίγα θα είναι!
Ο χρυσός Ολυμπιονίκης πλέον, ένα παιδί που παραδίδει μαθήματα ήθους και αξιοπρέπειας, είναι ένα ακόμη φωτεινό παράδειγμα για τη νέα γενιά…
Ένα ακόμη παράδειγμα που γεννιέται μέσα από τον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό…
Σε κάθε περίπτωση πάντως, επειδή σε κάθε νίκη και σε κάθε επιτυχία υπάρχουν πολλοί «πατεράδες» σε αντίθεση με την ήττα, που είναι «ορφανή», ας αποδώσουμε τα εύσημα σε αυτούς που τα αξίζουν πάνω απ’ όλους…
Όπως σε τόσες και τόσες άλλες περιπτώσεις πρωταθλητών, με διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, επιβεβαιώνεται και στην περίπτωση του Ντούσκου, ότι όλα ξεκινούν από την οικογένεια…
Να προσπαθήσουμε, πρέπει, να διαμορφώνουμε χαρακτήρες παιδιών με ήθος, αξίες και αξιοπρέπεια…
Παιδιά που θα σέβονται πρώτα τον εαυτό τους και μετά όλους τους υπόλοιπους…
Παιδιά που θα αντιλαμβάνονται τι σημαίνει συναγωνισμός και άμιλλα και που δε θα μεγαλώνουν σε νοσηρά περιβάλλοντα…
Που θα είναι δυναμικά και κυρίαρχα για τις ζωές τους, υπομονετικά και αλληλέγγυα με τους αδύναμους…
Προσπαθούσαμε να σκεφτούμε χθες όλη την ημέρα, αναλογιζόμενοι την επιτυχία του Στέφανου το εξής…
Αν έχει τύχει να γνωρίσουμε σε τοπικό επίπεδο, στα δικά μας στενά γεωγραφικά όρια των Ιωαννίνων κάποιον αναγνωρισμένο αθλητή – πρωταθλητή με διακρίσεις και αναγνωρισιμότητα, που μας έχει κάνει αρνητική εντύπωση…
Κάποιον που να είχε άλλη εικόνα στον αγωνιστικό χώρο και διαφορετική έξω από αυτόν…
Κάποιον που να είχαμε ακούσει έστω, ότι δεν είναι αυτός που εμφανίζεται ή αυτός που ξέρουν όλοι από τις δημόσιες εμφανίσεις ή τον δημόσιο λόγο του…
Κανένας δε μας ήρθε στο μυαλό… Ούτε μία περίπτωση, ειλικρινά…
Συζητήσαμε χθες με τους γονείς του Στέφανου, τους οποίους γνωρίσαμε για πρώτη φορά…
Και το συμπέρασμα είναι το ίδιο… Αν οι γονείς είναι γειωμένοι στην πραγματικότητα, πόσο διαφορετικό να βγει το παιδί;
Μεγαλώνοντας παιδιά στην εφηβεία πλέον, το βλέπουμε σε κάθε ευκαιρία, πόσο μετρά το παράδειγμα του κάθε γονέα, για τη συμπεριφορά τους…
Δε λέμε ότι εμείς τα κάνουμε σωστά ή ότι μόνον εμείς ξέρουμε, αλλά ως παραίνεση προς τον εαυτό μας το γράφουμε, ότι αξίζει να το προσπαθούμε…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
