Και γυαλιά να φορά κάποιος και πολλούς βαθμούς μυωπίας να έχει, (καλή ώρα, όπως ο γράφων), δε μπορεί να μην είδε την αύρα του Δεκαπενταύγουστου…
Αναφερόμαστε στην κίνηση των ημερών κυρίως στην πόλη που είχαμε καλή εικόνα αλλά και περιφερειακά, όπως πληροφορηθήκαμε από φίλους και γνωστούς…
Την εικόνα στο κέντρο της πόλης και στο παραλίμνιο μέτωπο το πρωινό της Κυριακής, για να πούμε την αλήθεια, είχαμε να τη δούμε από τις καλές ημέρες του 2019, προ πανδημίας…
Στις 10 το πρωί της Κυριακής στο παραλίμνιο έπρεπε να είσαι πολύ υπομονετικός, για να βρεις τραπέζι να καθίσεις για καφέ…
Στις 11 δεν έβρισκες τραπέζι και έπρεπε να είναι κάποιος πολύ υπομονετικός, για να καταφέρει να ξεμπλοκαριστεί από την κίνηση, αν βρισκόταν στο αυτοκίνητό του…
Στη μία το μεσημέρι, ήταν όλα μπλοκαρισμένα στο παραλίμνιο από τον Μάτσικα μέχρι τα παλιά Σφαγεία!
Είναι εικόνες που από τη μία μάς φοβίζουν (αναφερόμαστε σε περιπτώσεις συνωστισμού) αλλά από την άλλη, μας χαροποιούν, όπως και κάθε έναν που θέλει να βλέπει επισκέπτες στην πόλη του…
Μακάρι βέβαια, να είχαμε απαλλαγεί και από τον μεγάλο βραχνά της πανδημίας και να συζητούσαμε με μεγαλύτερη αισιοδοξία για τα καλύτερα που έρχονται, όμως δεν το βλέπουμε…
Από τη μία έχεις ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, να παραμένει ανεμβολίαστο…
Και από την άλλη, ενώ δεν έχεις καταφέρει να πείσεις για την αναγκαιότητα των εμβολιασμών (αυτό ισχύει σχεδόν σε όλον τον κόσμο και όχι μόνο στην Ελλάδα) δεν έχεις αποφασίσει και πώς ακριβώς θα το αντιμετωπίσεις…
Δηλαδή, αν οι επιλογές της κυβέρνησης για να αυξηθεί το ποσοστό των εμβολιασθέντων στη χώρα μας εξαντλούνται από τη μία στα παιδιά και τους εφήβους και από την άλλη σε μία πιθανή τρίτη δόση όσων έχουμε εμβολιαστεί μετά από 6-9 μήνες, καλύτερα να πάει σε άλλες λύσεις…
Προτιμότερο είναι, αντί να κάθονται οι επιστήμονες και να απευθύνουν εκκλήσεις δεξιά κι αριστερά ή να κατεβάζουμε συνεχώς τα όρια ηλικίας του πληθυσμού, που πρέπει να κάνει το εμβόλιο, να εφαρμόσει την υποχρεωτικότητα…
Και αν δεν μπορεί να το κάνει με Νόμο, ας το κάνει εμμέσως…
Παρέμβαση στην αγορά και στους όρους του ανταγωνισμού, με εκτόξευση της τιμής των μοριακών ή των rapid τεστ για τους ανεμβολίαστους…
Όλα τα υπόλοιπα τα θεωρούμε μισές δουλειές και αναποτελεσματική διαχείριση που έχει κουράσει όλους εκείνους (εμάς, το ξαναλέμε) που τρέξαμε να εμβολιαστούμε γρήγορα – γρήγορα, που κοντεύει η μάσκα να… κολλήσει στα μούτρα και να μη βγαίνει από τη ζέστη και που περιμένουμε να έρθει η μέρα, που δε θα ακούσουμε ξανά εκκλήσεις για τους μεγαλύτερους ή συστάσεις για τον εμβολιασμό των μικρότερων ηλικιών…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
