Το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών αποχαιρετά τον μεγαλύτερο Έλληνα συνθέτη του περασμένου αιώνα
Το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών αποχαιρετά τον μεγαλύτερο Έλληνα συνθέτη του περασμένου αιώνα, έναν φάρο μόνιμα αναμμένο του νεο-ελληνικού πολιτισμού.
Ο Μίκης δεν είναι πια εδώ, λένε. Και όμως ο Μίκης ήταν πάντα εδώ και πάντα εδώ θα είναι. Ο μεγάλος Έλληνας, που όλοι φωνάζουν με το μικρό του όνομα, είναι η Ελλάδα που τόσο αγάπησε, για την οποία τόσο αγωνίστηκε και που σήμερα την αποχαιρετά για να ζήσει αιώνια «εδώ» μέσα από την απαράμιλλη Τέχνη του.
Ο Μίκης των ξένων, της Εντίθ Πιαφ, των Μπητλς, της Τζόαν Μπαέζ, του Χόλιγουντ στο Σέρπικο και του Ζορμπά, που με ένα συρτάκι σε μια παραλία ανέδειξε την ανθρώπινη δύναμη του να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι. Να αρχίζεις ξανά και να μην σταματάς ποτέ να ελπίζεις για μια καλύτερη ζωή.
Ο Μίκης του Σεφέρη, του Ελύτη, του Ρίτσου, του Λειβαδίτη, του Μανόλη Αναγνωστάκη, της ελληνικής ποίησης του 20 αιώνα, που έντυσε και ανέδειξε ακόμη περισσότερο με την μουσική του.
Ο Μίκης παιδί στα Γιάννενα, τη Μυτιλήνη το Αργοστόλι, τον Πύργο Ηλείας, την Πάτρα και την Τρίπολη να αφουγκράζεται τους καημούς των μεγάλων και τον σφυγμό των ανθρώπων στις μικρές μας πόλεις. Ο Μίκης που γνώρισε την Ελλάδα πριν τον γνωρίσει η ίδια.
Ο Μίκης της ελληνικής ψυχής, του τραυματισμένου αγώνα προς το μέλλον. Ο Μίκης μιας μικρής χώρας στην Μεσόγειο που ακούμπησε πάνω του για να χαράξει μια δική της πορεία στην ιστορία.
Το αντίο μοιάζει λίγο. Θα ξανασυναντηθούμε άλλωστε αύριο, την ερχόμενη εβδομάδα, τον επόμενο χρόνο σε μία συναυλία, μια παράσταση, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση μα πάνω από όλα σε ένα δωμάτιο, μέσα στο οποίο ένα παιδί αυτή τη στιγμή κάνει πρόβα τραγουδώντας για “μια άνοιξη ακριβή” και οι νότες ξεπηδούν από τα παράθυρα και ποτίζουν όλη τη γειτονιά.
Μια μικρή χώρα στη Μεσόγειο ευχαριστεί και εύχεται “Καλό Ταξίδι”!
