To Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, στο πλαίσιο του Εργαστηρίου «Φιλοσοφία και Κινηματογράφος» και του αφιερώματος στην Τεχνητή Νοημοσύνη διοργανώνει την Κυριακή 7 Μαΐου, στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δ. Χατζής», την τελευταία εκδήλωση για το ακαδημαϊκό έτος 2022-2023.
Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 19:00 με ομιλίες του Νίκου Τζανάκη, Ακαδημαϊκού Υπότροφου του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) και του Χρήστου Παπαδόπουλου, Σύμβουλου Πολιτιστικών Θεμάτων Δήμου Ιωαννιτών.
Συμμετέχει το Κουαρτέτο Δημοτικού Ωδείου Ιωαννίνων:
Γεράσιμος Λώλης, βιολί
Αλέξανδρος Λώλης, βιολί
Γεώργιος Χλίτσιος, βιόλα
Αμβρόσιος Βλαχόπουλος, βιολοντσέλο
Στις 20:30 θα προβληθεί η ταινία «Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή» σε σκηνοθεσία Dziga Vertof, 1928, διάρκεια: 68΄.
Η ταινία περιγράφει με απαράμιλλο τρόπο την αστική ζωή της μετα-επαναστατικής Ρωσίας, το 1929. Πρωταγωνιστής είναι ένας οπερατέρ, που μετακινείται συνέχεια στη Μόσχα παρατηρώντας τους τρόπους ζωής και καταγράφοντας φαινομενικά ασύνδετες εικόνες της πόλης, οι οποίες, όμως, συνθέτουν σαν παζλ την πολυπλοκότητα της καθημερινής ζωής. Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή ακολουθεί τους πολίτες στις καθημερινές τους δραστηριότητες, στη δουλειά, στις παρελάσεις, στα νοσοκομεία, στα αεροδρόμια, στις διαδηλώσεις, αλλά και στη διασκέδασή τους.
Στην ταινία παρουσιάζονται όλες οι μηχανές της σύγχρονης ζωής (δηλαδή όλη η τεχνολογική ανάπτυξη της εποχής) και ο τρόπος με τον οποίο οι πολίτες αλληλεπιδρούσαν με αυτές και οι κοινωνικοί μηχανισμοί, που κινούσαν τη ζωή στην τότε Ρωσία.
Ουσιαστικά, μέσα από την καταγραφή μιας συνηθισμένης ημέρας στις μεγάλες σοβιετικές μεγαλουπόλεις (Μόσχα, Κίεβο, Οδησσός), ο Βερτόφ δημιουργεί ένα αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ, που περιγράφει τη ζωή και τα επιτεύγματα μιας ολόκληρης εποχής. Δημιουργώντας και αναπτύσσοντας πλήθος τεχνικών, που τώρα πια θεωρούνται βασικό λεξιλόγιο της κινηματογράφησης (χωρισμός της οθόνης σε μέρη, τράβελινγκ, αργή/γρήγορη κίνηση, διπλοτυπία, πάγωµα καρέ, ζουµ, animation, θολή εστίαση του φακού και «παγωμένα» καρέ), ο Βερτόφ φτιάχνει ένα ιμπρεσιονιστικό πορτρέτο της χαοτικής ενέργειας της πόλης, της πολυσυλλεκτικότητας των κατοίκων της, αλλά και ένα σχόλιο πάνω στις ιδέες και αξίες του σοβιετικού κόσμου.
