Ρυθμίσεις που αδικούν κατάφωρα τους ιδιοκτήτες αγροτικών εκτάσεων προωθεί το ΥΠΕΝ
Την παροιμία με τον λύκο που έβαλαν να φυλάει τα πρόβατα, θυμίζει το γαϊτανάκι που έχει ξεκινήσει, αλλά δεν έχει… ξετυλιχτεί ακόμη, με την προώθηση των ρυθμίσεων από το υπ. Περιβάλλοντος, για τους δασωμένους αγρούς και τις εκχερσωμένες εκτάσεις.
Αν οι πληροφορίες των τελευταίων ημερών, που αποτυπώθηκαν σε δημοσιεύματα του αθηναϊκού Τύπου στις αρχές της εβδομάδας, ανταποκρίνονται έστω σε ένα βαθμό στην πραγματικότητα, τότε είναι βέβαιο, ότι οδηγούμαστε σε ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο για την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ και προφανώς και για την κυβέρνηση, που επένδυσε προεκλογικά επάνω στα λάθη των δασικών χαρτών, οδηγείται όμως και η ίδια στα βράχια.
Σύμφωνα με όσα βλέπουν το φως τη δημοσιότητας, στο γραφείο του υπουργού κ. Σκρέκα βρίσκονται οι τελικές ρυθμίσεις για τη διευθέτηση του προβλήματος που προέκυψε με την ανάρτηση των δασικών χαρτών, με πρώην αγροτικές εκτάσεις να εμφανίζονται ως δάση ή ως δασικές εκτάσεις. Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις από νομικούς και δασολόγους προβλέπουν τη δυνατότητα του αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων, αν αποδεικνύεται η αγροτική χρήση από τις αεροφωτογραφίες του 1945 ή του 1960.
Βλέποντας και κρίνοντας
Μέχρι εδώ θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι είναι φυσιολογική εξέλιξη.
Οι εκτάσεις αυτές θα μπορούν να αποχαρακτηρίζονται, η χρήση τους όμως θα είναι συνάρτηση της βλάστησης που έχουν σήμερα!
Αν στους δασικούς χάρτες που έχουν ήδη αναρτηθεί, η έκταση εμφανίζεται ως δάσος, θα επιτρέπεται μόνον η γεωργική χρήση, ενώ αν εμφανίζεται ως δασική, τότε ο ιδιοκτήτης θα μπορεί να την αξιοποιήσει ακόμη και για δόμηση!
Ακριβώς όμως επειδή οι Δασικές υπηρεσίες σε όλη τη χώρα, λόγω έλλειψης προσωπικού, κονδυλίων κ.λπ. υπολειτουργούν, είναι γνωστό, ότι δε γίνονται αυτοψίες, η διαδικασία αξιολόγησης και κρίσης, θα γίνεται μέσω… δορυφόρου και θα έχει υποκειμενικά χαρακτηριστικά, αφού κάθε υπάλληλος θα αποφαίνεται αν η ιδιωτική έκταση για την οποία υπάρχει ενδιαφέρον, είναι δάσος ή δασική.
Πολίτες, που παρακολουθούν την περιουσία τους να… δημεύεται στην πράξη από το ίδιο το κράτος και να μη μπορούν να την αξιοποιήσουν, περίμεναν και ήλπιζαν από τη σημερινή κυβέρνηση, ότι θα κάνει πράξη τις δεσμεύσεις της για επίλυση των προβλημάτων αυτών, που είχαν προκύψει από τις αποφάσεις και τις παλινωδίες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Αν εφαρμοστεί το μοντέλο αυτό υποστηρίζουν, ότι το μόνο που θα πετύχει η κυβέρνηση, θα είναι να ικανοποιήσει αφενός τις «απαιτήσεις» υπηρεσιακών παραγόντων, δασαρχών, δασολόγων και άλλων να κρίνεται από τους ίδιους, στη βάση της υποκειμενικής τους κρίσης στην πραγματικότητα, αν ο κάθε πολίτης θα μπορεί ή όχι να αξιοποιεί την περιουσία του.
Με τον τρόπο αυτό επιπλέον, η ίδια η πολιτεία στέλνει λάθος μήνυμα στους πολίτες και στη δημόσια διοίκηση και παραπέμπει σε άλλες εποχές, τότε που για να δουλέψει η μηχανή, έπρεπε να… στάξει λάδι.
Και προφανώς κανείς δε θέλει να πιστέψει, ότι αυτός είναι στόχος της σημερινής κυβέρνησης, από την άλλη όμως δε βλέπει και διάθεση να απεμπλακεί το ζήτημα, αντί να περιπλέκεται συνεχώς, με τους πολίτες να μπαίνουν σε ακόμη μεγαλύτερη ταλαιπωρία και τους συμβολαιογράφους να έχουν «σηκώσει ψηλά τα χέρια», αδυνατώντας και οι ίδιοι να αντιληφθούν τους λόγους, για τους οποίους η πολιτική βούληση επίλυσης μένει στα λόγια και δεν περνά στην πράξη.
Όταν θέλουν, μπορούν
Το επίσης εξωφρενικό όμως που καταδεικνύει και το μέγεθος της ανακολουθίας της πολιτικής ηγεσίας, φανερώνοντας ίσως και τις μύχιες σκέψεις εκείνων από τους οποίους άγονται και φέρονται οι πολιτικοί προϊστάμενοι, είναι η ρύθμιση για τις εκχερσωμένες δασικές εκτάσεις, που σήμερα είναι αγροτικές.
Στην περίπτωση αυτή, προωθείται η δυνατότητα αξιοποίησης των εκτάσεων, εφόσον προέχει οποιαδήποτε άλλη χρήση τους, πλην της αγροτικής, προς όφελος της εθνικής οικονομίας και επιβάλλεται από το δημόσιο συμφέρον. Πρακτικά δηλαδή, σε μία παρανόμως εκχερσωμένη έκταση, το κράτος σχεδιάζει, όχι μόνο τη δυνατότητα αλλαγής χρήσης της, αλλά και την αξιοποίησή της, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, όπως είναι για παράδειγμα η λειτουργία ενός φωτοβολταϊκού πάρκου. Κάποιος δηλαδή, που παρανόμησε, εκχερσώνοντας μία δασική έκταση, μετατρέποντάς την σε αγροτική, μπορεί να φτιάξει ένα φωτοβολταϊκό πάρκο, αλλά ένας ιδιοκτήτης ενός ελαιώνα, ενός παλιού αμπελώνα, ή ενός αγρού, που δασώθηκε στην πορεία των ετών, θα εξαρτάται από την υποκειμενική κρίση του κάθε υπαλλήλου, που θα αποφαίνεται αν η έκταση είναι δάσος ή δασική, για να ξέρει με ποιον τρόπο και μπορεί να την αξιοποιήσει…
Ένας χρόνος χωρίς σύσταση Επιτροπών
Για να μη θεωρηθεί, ότι οι παρατηρήσεις ή τα φαινόμενα αυτά αναφέρονται είτε μόνο στα Ιωάννινα, είτε στην Ήπειρο, αλλά αφορούν ολόκληρη τη χώρα – μια περιήγηση στο διαδίκτυο άλλωστε αν κάνει κάποιος, αντιλαμβάνεται τι γίνεται παντού – οφείλουν οι αρμόδιοι παράγοντες, να υλοποιούν έστω τα αυτονόητα, όπως είναι η σύσταση των Επιτροπών Αντιρρήσεων. Ειδικά σε νησιωτικές περιοχές, ακόμη και στα νησιά του Ιονίου έχει περάσει ένας χρόνος από την ανάρτηση των δασικών χαρτών και δεν έχουν καν συσταθεί για να λειτουργήσουν οι Επιτροπές Αντιρρήσεων, ώστε να υποβάλλουν οι πολίτες τα αιτήματα αντιρρήσεων που έχουν.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
