Μια νέα κατάσταση επιθετικής συμπεριφοράς στην Ισπανία, καταγράφει η El Pais περιγράφοντας την καθημερινότητα του lockdown λόγω κορωνοϊού.
Όταν η Victoria Vivancos βγήκε να αγοράσει ψωμί την Κυριακή, επέστρεψε σπίτι δακρυσμένη. Καθώς η ίδια και ο γιος της ήταν στο δρόμο για το φούρνο, μια διαδρομή 20 λεπτών, αρκετοί κάτοικοι κοντινών κτιρίων βγήκαν στα μπαλκόνια τους και της φώναζαν «Είσαι τρελή» και «Σταματήστε να κάνετε βόλτες».
Η Vivancos και ο 22χρονος γιος της Pablo, ο οποίος πάσχει από σύνδρομο Phelan-McDermid, που προκαλεί αναπτυξιακή καθυστέρηση, ήταν οι μόνοι δύο άνθρωποι που περπατούσαν στη λεωφόρ,ο εκείνο το πρωί στη Murcia, μια πόλη στη νοτιοανατολική Ισπανία.
Παρόλο που η Ισπανία είναι σε lockdown από τις 14 Μαρτίου σε μια προσπάθεια περιορισμού της γρήγορης εξάπλωσης του κορωνοϊού, υπάρχουν εξαιρέσεις για κυκλοφορία, όπως η μετακίνηση για σούπερ μάρκετ και φαρμακείο. Τα άτομα που φροντίζουν μέλη της οικογένειάς τους, μπορούν να βγουν έξω με τη συνοδεία ανηλίκων, ηλικιωμένων και άλλων ομάδων που δεν μπορούν να μείνουν μόνοι τους στο σπίτι.
«Καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι ανησυχούν, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι δεν παίρνω τον γιο μου μαζί μου από προσωπική ιδιοτροπία. Ο νόμος μου επιτρέπει να το πράξω, επειδή με έχει ανάγκη», λέει η Vivancos, 52 ετών. Δεν είναι μόνο άνθρωποι με εξαρτώμενα μέλη που υποφέρουν από αυτή τη νέα μορφή παρενόχλησης, γράφει η Εl Pais. Οι πολίτες που δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να πάνε στην εργασία τους, όπως οι ταμίες των σούπερ μάρκετ, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και το προσωπικό καθαρισμού, χρησιμοποιούν το Twitter για να εκφράσουν το θυμό τους για την «αστυνομία των μπαλκονιών».
Σε ορισμένες περιπτώσεις εκτός από προσβολές, κάποιοι έχουν φτύσει κόσμο από τα μπαλκόνια τους ή έχουν ρίξει ακόμη και αυγά σε περαστικούς.
Η δημοτική αστυνομία στο Pinto, περιοχή της Μαδρίτης, επισημαίνει ότι τα παιδιά με αυτισμό και άλλα προβλήματα υγείας μπορούν να βγουν σε εξωτερικούς χώρους και ζητά από τους κατοίκους να είναι προσεκτικοί πριν προσβάλλουν κάποιον. Η αστυνομία συμβουλεύει επίσης τους φροντιστές να φορούν ένα φωσφοριζέ γιλέκο κατά τη διάρκεια της εξόδου τους.
Ορισμένοι σύλλογοι συνιστούν να φοράνε μπλε κορδέλα στο χέρι τους. Αλλά. η Vivancos λέει «Είμαστε ήδη αρκετά στιγματισμένοι, δεν έχω καμία επιθυμία να μαρκαριστώ έτσι. Οι γείτονες δεν έχουν καμία εξουσία να παίρνουν τη δικαιοσύνη στα χέρια τους».
Ωστόσο, η Lora, που εργάζεται σε σούπερ-μάρκετ, αποφάσισε να βγαίνει έξω φορώντας πάντα τη στολή της. Το περασμένο Σάββατο ενώ κατευθυνόταν στο αυτοκίνητό της στις 6.30 π.μ., μια γυναίκα ξαφνικά φώναξε έξω από το παράθυρό της: «Πήγαινε πίσω στο σπίτι, είσαι ξεδιάντροπη!» Η Lora α άνοιξε το παλτό της για να αποκαλύψει την στολή της και είπε στη γυναίκα να κοιτά τη δουλειά της. «Ο σύζυγός μου και εγώ εργαζόμαστε σε αγορές και πρέπει να πηγαίνουμε στην εργασία κάθε μέρα. Είναι ωραίο να βγαίνουν στα μπαλκόνια για να χειροκροτήσουν το έργο μας στις 8 μ.μ., αλλά θα προτιμούσα να μην μας προσβάλλουν», λέει.
Η Mariι, 22 ετών, που είναι υπάλληλος σε ένα σούπερ μάρκετ της πόλης Alcampo, λέει ότι αδιαφορεί πλέον για τις κραυγές. «Είμαι τόσο κουρασμένη στο τέλος της ημέρας που απλά δεν με νοιάζει πια». Η Cristina μια άλλη εργαζόμενη, περιγράφει πως μετά από οκτώ ώρες σε νοσοκομείο στο Lugo όπου εργάζεται ως τεχνικός εργαστηρίου δέχθηκε χυδαίες ύβρεις μιας γυναίκας η οποία μάλιστα έφτυνε με καλαμάκι σαλιωμένα χαρτάκια εναντίον της (spitball)
«Μετά τη σύγχυση, προσπάθησα να βρω δικαιολογίες για τη συμπεριφορά της: ότι ίσως δεν είναι καλά, ότι όλοι είμαστε πολύ απογοητευμένοι … Για χάρη της δικής μου ψυχικής υγεία, το τελευταίο πράγμα που ήθελα είναι να κάνω ήταν να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί της».
Ο φόβος που αντιμετωπίζει η κοινωνία σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση, εκφράζεται με τοξικό τρόπο. Αυτό το είδος συμπεριφοράς μπορεί να οφείλεται σε «κακή συναισθηματική διαχείριση», σύμφωνα με την Laura García, ψυχολόγο που ειδικεύεται σε εφήβους και ενήλικες. Λέει ότι είναι πολύ πιθανόν η πρόθεση που αποτελεί τη βάση αυτών των στάσεων, να είναι θετική. «Όλοι προσπαθούν να συνεισφέρουν κάπως και να βοηθήσουν με κάποιο τρόπο. Αλλά, αυτός ο φόβος που αντιμετωπίζει η κοινωνία σε ένα τόσο δύσκολο σενάριο εκφράζεται με τοξικό τρόπο».
Η ειδικός συνιστά να επικεντρωθεί ο καθένας μας στις δικές του προσωπικές πράξεις. «Δεν μπορούμε να είμαστε κριτές των άλλων ανθρώπων. Πρέπει να δείξουμε κατανόηση, ειδικά σε μια τέτοια ακραία κατάσταση».
