Μετά από 46.000 χρόνια, ένα μικρό πουλί που είχε πεθάνει κατά τη διάρκεια της τελευταίας εποχής των παγετώνων ανακαλύφθηκε κατεψυγμένο και προστατευμένο από τη φθορά και τους σαπροφάγους οργανισμούς, από δύο Ρώσους κυνηγούς απολιθωμάτων στη Σιβηρία.
Το πτηνό ήταν σε τόσο καλή κατάσταση, φαινόταν «σαν να είχε πεθάνει μόλις πριν λίγες ημέρες», δήλωσε ο Love Dalén, καθηγητής εξελικτικής γενετικής στο Κέντρο Παλαιογενετικής στη Στοκχόλμη, ο οποίος βρισκόταν με τους κυνηγούς ελεφαντόδοντου Boris Berezhnov και Spartak Khabrov, όταν ανακάλυψαν το πουλί.
«Είναι σε άριστη κατάσταση», δήλωσε ο Dalén στο Live Science.Το εύρημα είναι εξαιρετικό, διότι «μικρά ζώα όπως αυτά κανονικά αποσυντίθεται πολύ γρήγορα μετά το θάνατο, λόγω των σαπροφάγων οργανισμών και της μικροβιακής δραστηριότητας». Αποτελεί μοναδικό εύρημα καθώς αποτελεί το μοναδικό σχεδόν ακέραιο κουφάρι πτηνού που έχει καταγραφεί από την τελευταία εποχή των παγετώνων, πρόσθεσε ο Dalén.
Όταν οι κυνηγοί απολιθωμάτων τον Σεπτέμβριο του 2018 βρήκαν το πτηνό αυτό, δεν είχαν ιδέα για την ηλικία ή το είδος του. Έτσι, ο Dalén «συνέλεξε μερικά φτερά και ένα μικρό κομμάτι ιστού για χρονολόγηση μέσω ραδιενεργού άνθρακα και ανάλυση αλληλουχιών DNA», όπως είπε.
Έφερε τα δείγματα πάγου στο εργαστήριο, όπου ο μεταδιδακτορικός ερευνητής Nicolas Dussex ανέλυσε τα δείγματα.
Η χρονολόγηση μέσω ραδιενεργού άνθρακα αποκάλυψε ότι το πουλί ζούσε την ίδια εποχή με άλλα ζώα της εποχής των παγετώνων, όπως τα μαμούθ. Για να ανακαλύψουν το είδος του πτηνού, οι ερευνητές ταξινόμησαν το μιτοχονδριακό του DNA.
Αν ήταν αποσπασματικό υπήρχαν «πολλά εκατομμύρια σύντομων αλληλουχιών DNA», δήλωσε ο Dalén, ένα κοινό φαινόμενο στα αρχαία δείγματα – η ομάδα κατάφερε να συνθέσει αυτές τις σύντομες ακολουθίες με τη βοήθεια ενός προγράμματος.
Στη συνέχεια, οι επιστήμονες πήραν τον ολοκληρωμένο ‘γρίφο’ του μιτοχονδριακού DNA και έψαξαν σε μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων που έχει τις γενετικές ακολουθίες σχεδόν όλων των πουλιών που ζουν σήμερα. Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι το «παγωμένο» πτηνό ήταν ένας κερασιφόρος θηλυκός κορυδαλλός (Eremophila alpestris).
Αυτή η ανακάλυψη φωτίζει το μετασχηματισμό της αποκαλούμενης στέπας των μαμούθ. Όταν το πτηνό ήταν ζωντανό, η γη ήταν ένα μείγμα στέπας και τούνδρας, σύμφωνα με τα αρχεία γύρης από 50.000 έως 30.000 χρόνια πριν. Όταν η τελευταία εποχή των Παγετώνων έκλεισε πριν από 11.700 χρόνια, η στέπα των μαμούθ μεταφέρθηκε στα τρία κύρια Ευρασιατικά περιβάλλοντα που υπάρχουν σήμερα: η βόρεια Τούνδρα, η Τάιγκα στο μέσον και η Στέπα στα νότια, λέει ο Dalén.
«Σήμερα, υπάρχουν δύο υποείδη του κερασιφόρου κορυδαλλού: «ένας που ζει στην Τούντρα στα βόρεια της Ευρασίας και ο άλλος στη Στέππα στο νότο, στη Μογγολία και στις γειτονικές του χώρες», λέει ο Dalén. Φαίνεται ότι το συγκεκριμένο πτηνό είναι ένας «πρόγονος δύο διαφορετικών υπο-ειδών του κερασιφόρου κορυδαλλού», πρόσθεσε.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στις 21 Φεβρουαρίου στο περιοδικό Communications Biology.
Με πληροφορίες από Livescience
