Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που παρουσίασε η Eurostat είναι προέρχεται εκτός γάμου το 42% των παιδιών που γεννήθηκαν στην ΕΕ το 2018. Εξ αυτών το 11,1% στην Ελλάδα.
Συγκριτικά το ποσοστό των παιδιών που γεννήθηκαν εκτός γάμου στην ΕΕ το 2018 έφτασε στο 42%, από 25% το 2000, αύξηση 17 ποσοστιαίων μονάδων. Η εξέλιξη αυτή «σηματοδοτεί νέα πρότυπα για τον σχηματισμό οικογενειών μαζί με το πιο παραδοσιακό μοντέλο όπου τα παιδιά γεννιούνταν εντός γάμου», αναφέρει, όπως διαβάζουμε η Eurostat.
Αλλά και στην Ελλάδα που τα νούμερα είναι μικρότερα, είχαμε επίσης σημαντική αύξηση των παιδιών εκτός γάμου, αφού από το 4% το 2000 έφτασε στο 11,1% το 2018. Αντίστοιχα χαμηλά ποσοστά έχουμε στην Κροατία (20,7%), τη Λιθουανία και την Πολωνία (26,4%).
Δεν μπορεί παρά να δει κάποιος εδώ, μία τάση, που προφανώς έχει να κάνει με την αλλαγή μοντέλων στη μορφή της οικογένειας.
Και δεν πρέπει τέτοιες αλλαγές να κρίνονται κάτω από ηθικολογικά κριτήρια. Τα παιδιά είναι παιδιά και οι γονείς γονείς, όποια μορφή και αν έχει η οικογένεια ή η συμβίωσή τους. Αυτό που ίσως να έχει νόημα όμως είναι να δούμε πώς αλλάζουν και οι θεσμοί, ιδιαίτερα στην κοινωνική πρόνοια, μαζί με τις διαφοροποιήσεις της πυρηνικής οικογένειας.
Αν υπάρξουν καθυστερήσεις πάνω στις αλλαγές που συντηρούνται ίσως να χαθεί κρίσιμος χρόνος στη θεσμική στήριξη των παιδιών ή των μονογονεϊκών οικογενειών. Οι αλλαγές στις κοινωνικές σχέσεις πρέπει να φέρνουν και αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο ώστε να μην διαταράσσεται η κοινωνική συνοχή ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
