Είναι οι καιροί που ζούμε ζοφεροί; Είναι. Είναι πιο ζοφεροί από παλιότερους; Αυτό θέλει συζήτηση. Σήμερα η επικαιρότητα κατακλύζεται από πολέμους και θύματα, ανέχεια και αγωνία για τον βιοπορισμό, βιασμούς παιδιών και εκμετάλλευση ανθρώπων, σκάνδαλα και βία διάχυτη παντού. Όσο κι αν λέμε ότι ως ένα βαθμό η επικαιρότητα «διαμορφώνεται», ανάλογα με τις στοχεύσεις των πομπών της ενημέρωσης, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα γεγονότα. Όλα αυτά συμβαίνουν μπροστά μας, δίπλα μας. Αλλά συνέβαιναν και παλιότερα.
Μαζί με αυτό το αίσθημα πίκρας που μας αφήνουν στο στόμα μας και αυτή την τάση να τα αποδιώξουμε όλα μακριά, μας δημιουργούν και ένα όντως ζοφερό κλίμα, μια σκοτεινιά, μία αίσθηση ότι είμαστε κομμάτι ενός κόσμου που έχει κολλήσει πάνω μας και μας αρρωσταίνει. Μαζί και ένα αίσθημα ενοχής ακόμα ακόμα, ότι κάπου φταίμε κι εμείς, ότι δεν τα καταφέραμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο.
Μπορεί ως έναν βαθμό να οφείλεται αυτό το κλίμα και στο ότι φαίνεται πια στον δημόσιο χώρο και τα μέσα ενημέρωσης, ό,τι παλιότερα ίσως κρυβόταν λόγω των κυρίαρχων στερεοτύπων ή τη γενικότερη αδιαφάνεια. Αλλά αυτό θα φανεί πώς θα πάει. Ό,τι αξίζει να είναι δημόσιο πάντως πρέπει να αποκαλύπτεται όσο σκοτεινό κι αν είναι. Και θα επέλθει η λύτρωση όταν αποκατασταθεί το δίκαιο έστω και καθυστερημένα.
Το πώς θα προλάβουμε τώρα, το κακό, πώς θα το αντιμετωπίσουμε ώστε να μην είναι κυρίαρχο, είναι μία άλλη, πολύ δύσκολη συζήτηση.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
