Ημέρα των αναθεωρήσεων η σημερινή και όπως λέει και η παράδοση, ό,τι κάνουμε σήμερα θα το κάνουμε κι όλη τη χρονιά.
Γι’ αυτό και ταιριάζει και ο αναστοχασμός για τη χρονιά που πέρασε και η αναθεώρηση όσων φάνηκαν ότι ήταν λάθος, αλλά κι ο επαναπρογραμματισμός για όσα θα έρθουν ή θα θέλαμε να έρθουν.
Φυσικά, το ότι εμείς αναθεωρούμε και προγραμματίζουμε δεν λέει τίποτα για την τύχη μας και το πώς θα κινηθεί το σύμπαν κι ας νομίζουμε συχνά- πιο συχνά από όσο νομίζουμε- ότι όλο το σύμπαν κινείται γύρω μας. Άλλωστε, από αύριο το πρωί, θα είμαστε έτοιμοι ξανά, να κάνουμε πάλι τα ίδια λάθη και να χάσουμε με τον ίδιο τρόπο όλους τους στόχους που είχαμε βάλει. Ας είναι…
Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέχουμε και ίσως να μπορέσουμε και να το αντιμετωπίσουμε, είναι αυτή η ενοποίηση του χρόνου, αυτή η αίσθηση ότι δεν αλλάζει τίποτα από μέρα και μέρα κι από χρόνο σε χρόνο. Αν δεν υπήρχε αυτή η διάθεση να γιορτάσουμε την Πρωτοχρονιά, ίσως να μην καταλαβαίναμε κιόλας την αλλαγή. Και δεν είναι το πρόβλημα ότι ο χρόνος μοιάζει ίδιος, αλλά ότι δεν μας αρέσει και τόσο το πέρασμά μου. Μην πω ότι δεν μας αρέσει και καθόλου κάποιες φορές.
Αυτή η αίσθηση της διαρκούς επανάληψης μίας κατάστασης που δεν τη βιώνουμε ευχάριστα, αλλά οριακά την αποδεχόμαστε, τείνει να γίνει σύμφυτη πια στα χρόνια της κρίσης με την καθημερινότητά μας. Μία αδιόρατη αίσθηση κινδύνου, μία υποψία ότι κάτι δεν πάει καλά, πολλές φορές και η εμπειρία μίας αρνητικής τροπής, η πεποίθηση ότι αν αλλάξει κάτι δεν θα είναι προς το καλό. Αυτό πάνω κάτω περιγράφουμε. Κι αυτό περιγράφουν ακόμα και μελέτες για τις χώρες που θα θέλαμε να ζούμε ή τις χώρες με τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους. Ε, η Ελλάδα είναι χαμηλά σε αυτές τις μετρήσεις κι αυτό σημαίνει ότι έτσι βλέπουμε τους εαυτούς μας.
Αλλά, ας μην παρασυρθούμε από το κλίμα και ας κοιτάξουμε να ανασυνταχθούμε. Καμιά φορά και το να λες κάτι θετικό, επηρεάζει και την πραγματική πορεία των πραγμάτων. Η διάθεσή μας να αλλάξουμε με το νέο χρόνο, μπορεί να γίνει ο μισός δρόμος και για την ίδια την αλλαγή. Οπότε ένα «χρόνια πολλά, καλή χρονιά», μπορεί να γίνει και μαγική λέξη που θα βοηθήσει την αλλαγή μιας εδώ και καιρό, απομαγευμένης πραγματικότητας.
Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέχουμε και ίσως να μπορέσουμε και να το αντιμετωπίσουμε, είναι αυτή η ενοποίηση του χρόνου, αυτή η αίσθηση ότι δεν αλλάζει τίποτα από μέρα και μέρα κι από χρόνο σε χρόνο…
Συν και πλην
+ Γιορτή. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν παλιότερα, δεν ευδοκίμησαν στην πόλη μας οι μεγάλες γιορτές την παραμονή το βράδυ. Κι αυτό γιατί ακόμα υπάρχουν τα συνεκτικά δίκτυα φίλων και συγγενών που μας ενώνουν και σε αυτή τη γιορτή και μας κρατάνε στο σπίτι. Η συνάντηση στην πλατεία μίας μεγάλης πόλης προϋποθέτει πολυπολιτισμικές κοινότητες και απομακρυσμένες συνοικίες που επιλέγουν να βρεθούν μαζί σε μία γιορτή που ενώνει την πόλη, είναι περισσότερο δηλαδή υπόθεση μητροπολιτικών κέντρων. Με τα καλά τους και τα κακά τους.
– Ταξίδια. Είναι αρκετός ο κόσμος που ταξιδεύει τις μέρες των γιορτών. Μετά την υποχώρηση στις αρχές της κρίσης, ανέκαμψε αυτό το είδος τουρισμού και για τους κατοίκους της πόλης μας. Άλλωστε είναι τα ίδια τα Γιάννενα που επωφελήθηκαν από αυτήν την ανάκαμψη υποδεχόμενα ένα μέρος του ρεύματος ανάκαμψης. Το καλό είναι ότι υπάρχει μία μικρότερη πλέον τάση επίδειξης. Δεν ακούς και τόσο πια εκείνη την αλαζονεία του ταξιδιώτη που συνήθως πέρναγε τις μέρες του σε κάποιο πολυκατάστημα, αγόραζε κάτι που θα γυάλιζε πίσω στην επιστροφή και έπαιρνε το πολύ μια μυρωδιά από μουσεία και τρόπους ζωής των μεγαλουπόλεων. Καλύτερα…
