Η καθημερινότητα μας βυθίζει όλους συχνά σε μία στασιμότητα. Και είναι και πρόβλημα το ότι δυσκολευόμαστε να δούμε τα πράγματα από ψηλά όταν μας πιέζουν τόσα βάρη. Οπότε και δύσκολα διακρίνουμε και τις κρίσιμες μεταβολές και τις νέες ανάγκες.
Κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάθε θέμα της επικαιρότητας να μετατρέπεται σε μία συνήθεια, που αφορά έναν μικρόκοσμο και χάνεται η δυναμική του.
Αυτό συμβαίνει και με το Πάρκο Έρευνας και Τεχνολογίας. Θέμα στο οποίο το μείζον δεν είναι πώς θα το υλοποιήσει η Περιφέρεια ή πώς θα εξασφαλιστούν οι πόροι. Αυτά είναι ζητήματα πολιτικά και διαχείρισης και προφανώς κρίνονται όλοι από τις επιλογές τους.
Το πραγματικό θέμα όμως είναι μεγαλύτερο. Και αφορά το πώς μπορεί να αλλάξει η πόλη και η Ήπειρος ώστε να μπορεί να φέρει επενδύσεις, να δώσει ποιοτική εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους, να ανοίξει δρόμους αληθινής ανάπτυξης.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν συγκεκριμένα δεδομένα: Υπάρχει ένας αρκετά μεγάλος αριθμός για τα δεδομένα της πόλης, εταιριών παραγωγής λογισμικού. Υπάρχουν πολλοί απόφοιτοι του Πανεπιστημίου που μπορούν να δουλέψουν. Και υπάρχει και η βούληση των τοπικών φορέων να βοηθήσουν κυρίως στις υποδομές.
Απομένει ίσως να διασφαλίσει το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων ότι θα συνεχίσει να δίνει κίνητρα για φοίτηση στις σχολές του και στο μέλλον μετά και τη θέσπιση της βάσης εισαγωγής.
Από εκεί και πέρα το ζήτημα δεν είναι απλώς να παράγεται έργο, αλλά να αλλάξει το επίπεδο και να πάμε σε ένα ανώτερο στάδιο ψηφιακού μετασχηματισμού ως περιοχή. Και η τοπική παραγωγή να βρει ακόμα μεγαλύτερες αγορές και κυρίως να προχωρήσει στο επίπεδο πρωτογενούς παραγωγής καινοτομίας και υψηλής τεχνολογίας. Να αρχίσουν να δημιουργούνται και νέες εταιρίες με προσέλκυση νέων κεφαλαίων και με τη στήριξη πάντα του κράτους που θα δημιουργήσει γόνιμο περιβάλλον ανάπτυξης και κινήτρων.
Ακούγονται ίσως υπερβολικά όλα αυτά. Είναι όμως αναγκαία. Πρέπει να αλλάξουμε επίπεδο αν θέλουμε να ανέβουμε και στα νέα τρένα που τρέχουν στον κόσμο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
