Στο μέσον του καλοκαιριού, όλα μοιάζει να στέκονται μετέωρα. Μπορεί να φταίει και η πολλή ζέστη που κάνει τα πράγματα να φαίνονται διαφορετικά, να έχουν πιο χαλαρές διαστάσεις, όμως είναι πιο πραγματικά τα δεδομένα. Ή η αίσθηση που αφήνουν τα δεδομένα.
Η πολιτική κατάσταση με αυτό το ερώτημα των πρόωρων εκλογών να έρχεται κάθε τόσο στο προσκήνιο, επιτείνει και αυτό το μετέωρο. Σαν όλα να ίπτανται χωρίς να ξέρουμε και πού ή αν θα προσγειωθούν.
Από τα δεδομένα ας κρατήσουμε δύο.
Το πρώτο είναι τα χρέη και οι ανάγκες που συσσωρεύονται στα νοικοκυριά. Ενώ η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι τα έσοδα πάνε καλά βοηθούντων και των φόρων που υπολογίζονται πάνω στις ανατιμήσεις, για τον μέσο πολίτη η καθημερινότητα είναι μία συνεχή πίεση να ανταπεξέλθει. Σε αυτή τη φάση όλα φαίνεται ότι μετακινούνται για αργότερα, αλλά η αδυναμία να σηκωθεί αυτό το βάρος της ακρίβειας και των λογαριασμών, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Με δόσεις και επιδοτήσεις βγαίνει ο μήνας και παράταση χρόνου στα χρέη.
Το δεύτερο είναι ότι δεν πάει καλά η κατάσταση στην εργασία. Δεν φαίνεται σε αυτή τη φάση λόγω της αγοράς του τουρισμού που είναι στα πάνω της, αλλά είναι πρόβλημα η ανεργία και οι χαμηλοί μισθοί. Αυτά δείχνουν μία οικονομία που ζορίζεται, που δεν βλέπει με αυτοπεποίθηση το μέλλον. Κι αυτό μοιάζει με δομικό πρόβλημα ανάπτυξης που χαμηλώνει τον πήχη.
Σε κανονικές περιστάσεις από τον Σεπτέμβρη θα περιμέναμε τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης για την οικονομία στη ΔΕΘ που φέτος θα περιλαμβάνουν λογικά και τα μέτρα στήριξης στην αγορά και τα νοικοκυριά.
Μπορεί όμως αυτή η κατάσταση που μετεωρίζεται σήμερα, να βλέπει φως στην άκρη του τούνελ, το φθινόπωρο; Και με δεδομένα τα παγκόσμια προβλήματα που αλλάζουν τελείως τον κόσμο που ζούμε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
