Το ξεχνάμε, αλλά δεν βλέπουμε όλοι με τα ίδια μάτια την πραγματικότητα. Κι αυτό που είναι αυτονόητο για εμάς δεν είναι για τους άλλους. Και μην το ψάχνουμε πολύ στα ιδεολογικά και τα πολιτικά για να βρούμε τις διαφορές. Πολλά άλλωστε που λέμε για τα πολιτικά στη χώρα μας ως μεγάλες και κρίσιμες διαφορές είναι περισσότερο ρητορικά παρά ουσιαστικά. Κατά βάση τις ίδιες συντηρητικές απόψεις έχουμε οι περισσότεροι, άλλο που μπορεί να εξελιχθούμε διαφορετικά και να γίνουμε πιο προοδευτικοί μέσα από τις νέες εμπειρίες ή τη μόρφωσή μας.
Η ηλικία όμως είναι μία κρίσιμη παράμετρος που διαφοροποιεί τα πράγματα. Το βλέπουμε στο ζήτημα της ασφάλειας, πώς οι μεγαλύτεροι μοιάζει να αισθάνονται περισσότερη ανασφάλεια και να είναι πιο θετικοί στην αύξηση της αστυνόμευσης ή του κοινωνικού ελέγχου.
Τώρα με την πανδημία είδαμε επίσης ότι οι ηλικιωμένοι αποδείχθηκαν πολύ συνεπείς στην τήρηση των μέτρων και είναι και πιο επιφυλακτικοί στην απελευθέρωση δραστηριοτήτων.
Αντίθετα οι νέοι, αισθάνονται ότι δεν τους εμπιστεύονται όταν δεν τους αφήνουν να έχουν κοινωνική ζωή, τηρώντας με ατομική ευθύνη τα μέτρα.
Το θέμα όμως δεν είναι να βλέπουμε τις διαφορετικές τάσεις ανάλογα με την ηλικία ή τις προσλαμβάνουσες του καθενός. Το θέμα είναι αν μπορούμε να συνθέσουμε τις διαφορετικές προσεγγίσεις και να έχουμε κοινές στάσεις. Πιο δύσκολο αυτό.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
