Δεν υπάρχει προοπτική αντιμετώπισης των συνεπειών από τη μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών. Ας μη γελιόμαστε. Οι περισσότερες κυβερνήσεις στην Ευρώπη θεωρούν ότι έχουν να κάνουν με ένα πρόσκαιρο πρόβλημα που δημιουργείται κάπου αλλού, από κάποιους άλλους και δεν αφορά την Ευρώπη. Και μεγάλες πλειοψηφίες των ευρωπαϊκών λαών πιστεύουν ότι δεν γίνεται να υποδεχθούν «άλλους» και «ξένους».
Η κατάσταση πια είναι εκτός ορίων και ως λογική πρόταση θεωρείται ότι είναι να σηκώσεις ένα τείχος ή να φτιάξεις μερικά κλειστά καμπ. Κάθε άλλη πρόταση πέφτει πλέον στο κενό και μοιάζει κανένας πια να μην θέλει να συζητήσει λογικά και βάσει κοινών τόπων. Πόσο μάλλον να επενδύσει και σε αξίες, ιδεολογίες ή έστω αισθήματα κλπ. Αυτά έχουν ήδη ενοχοποιηθεί ως ύποπτα, προδοτικά, προϊόντα συμφερόντων κλπ.
Τι μένει; Μένει η πολιτική εκμετάλλευση από την ακροδεξιά που τώρα βάζει την προβιά της αυστηρής τάχα δημοκρατίας και αναλαμβάνει να κυβερνήσει ακόμα και χώρες ολόκληρες πάνω στις ατζέντες της ατομικής επιτυχίας και του εθνικού συμφέροντος. Έχει η χώρα ενέργεια να κάψει; Οκ, ας μην ανησυχούμε για πολέμους, πείνες και καταστροφές στον υπόλοιπο κόσμο. Μειώνεται η ανεργία; Οκ, ας μην βάζουμε τώρα θέματα για εμφυλίους, ολοκληρωτισμούς και κλιματική κρίση σε μακρινές χώρες. Ας τα λύσουν μόνοι τους τα προβλήματα, όπως κάνουμε κι εμείς. Έτσι λένε όλοι και περισσότεροι.
Μόνοι μας. Αυτό γίνεται σταδιακά το σύνθημα.
Υπάρχει όμως και μία αντιπρόταση που να δίνει απαντήσεις σε όλα; Όχι προφανώς. Σαν να έχει σβήσει το φως για πολιτικές αλληλεγγύης, συνεργασίας και υποστήριξης. Σαν να μην υπήρξε ποτέ ένα παρελθόν που μίλαγε για ισότητα, δημοκρατία και ανακατανομή πλούτου. Κανένα «κεκτημένο» πια.
Αλλά δεν μπορεί να κρατήσει πολύ όλο αυτό. Κάποια στιγμή οι προηγμένες κοινωνίες της Ευρώπης, της Αμερικής και του πλανήτη θα κληθούν να αντιμετωπίσουν την προοπτική μίας άλλης κοινωνίας. Ενός άλλου κόσμου που θα βλέπει με διαφορετικό μάτι και θα ακούει με διαφορετικά αυτιά τις ανάγκες των ανθρώπων για ένα κοινό μέλλον και κοινές προσδοκίες για ευημερία. Κάποια στιγμή θα χρειαστεί από την ίδια τη δύναμη των πραγμάτων, να αλλάξουν και οι πολιτικές και τα οράματα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
