Οι δύο συνεδριάσεις λογοδοσίας που έχουν γίνει ως σήμερα, μία στο δημοτικό συμβούλιο και μία στο περιφερειακό, δεν έβγαλαν και κάποια σημαντική είδηση, δεν πρόσθεσαν κάτι νέο. Περισσότερο δόθηκε έμφαση από τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης που έθεσαν και τα ερωτήματα, σε θέματα γνωστά, αλλά ίσως μέσα από ένα άλλο πρίσμα ή με μία τάση για πίεση ώστε η κάθε Αρχή να αναγκαστεί να δώσει περισσότερο καθαρές εξηγήσεις.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται αυτή η νέα θεσμική διαδικασία, αντίθετα πρέπει να βρει τον ρυθμό της και να αποτελέσει αντικείμενο μεγαλύτερης προσοχής από την αντιπολίτευση. Μπορεί να δώσει στοιχεία αν βρεθεί τρόπος η δημοτική και περιφερειακή αρχή να δώσουν μεγαλύτερο βάρος στην αποτελεσματικότητα του έργου τους.
Προκύπτει όμως και ένα άλλο σημείο από τη διαδικασία, ο εγκλωβισμός σε μία πολύ συγκεκριμένη θεματολογία, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Λίγο πολύ τα θέματα που μπαίνουν είναι γνωστά, έχουν πολυσυζητηθεί και δεν έχουν νέες πτυχές. Για αυτό ίσως και το αποτέλεσμα της συζήτησης δεν είναι διαφορετικό από άλλες συζητήσεις που έχουν προηγηθεί σε άλλα θεσμικά επίπεδα.
Κι αυτό με τη σειρά του κατ’ επέκταση μπορεί να σημαίνει ότι έχουμε εγκλωβιστεί και ως περιοχή σε μία μακρά συζήτηση πάνω σε μία πολύ συγκεκριμένη θεματολογία που δεν αλλάζει και δεν παράγει νέα δεδομένα. Πόσες φορές άραγε θα πρέπει να μιλήσουμε ξανά για το Πάρκο Τεχνολογίας; Οι δε τοπικές αρχές έχουν μάθει πια και συμπεριφέρονται με έναν τρόπο που δεν πείθει ότι έχουν κι άλλες προκλήσεις μπροστά τους και μόνο ένα δύο έργα μπορούν να επιτελέσουν μέσα στη θητεία τους. Μοιάζει να βολευόμαστε όλοι μας με τα ίδια και τα ίδια.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
