Πέμπτη 28.03.2024
More

    Με σχεδιασμό για την αύξηση του πλούτου της Ηπείρου

    Τα στοιχεία που δείχνουν τις χαμηλές πτήσεις για το ΑΕΠ της Ηπείρου το 2020, θα έπρεπε ήδη να έχουν κινητοποιήσει τις τοπικές δυνάμεις. Όχι στην κατεύθυνση της μοιρολατρίας και του λαϊκισμού της ισοπέδωσης περί «της φτωχότερης περιφέρειας της ΕΕ» που λέγανε άλλοι παλιότερα, αν και δεν ίσχυε. Αλλά προς την κατεύθυνση της ανασυγκρότησης, του σχεδιασμού για το μέλλον και της σοβαρής ενασχόλησης με την προώθηση των πολιτικών που απαιτούνται για την αύξηση του πλούτου.

    Λείπουν και οι τρεις αυτοί παράγοντες σε  μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό. Κάποιες πλευρές δεν πιστεύουν ότι χρειάζεται ανασυγκρότηση γιατί πάνε όλα καλά και δεν διαπιστώνονται λάθη. Κι ας τους διαψεύδουν συνεχώς τα στοιχεία.  Άλλοι δεν επενδύουν στον σχεδιασμό, είτε γιατί δεν γνωρίζουν πώς να το κάνουν και αυτοσχεδιάζουν απλώς είτε γιατί τα έχουν αναθέσει όλα στο κεντρικό κράτος και στις δυνάμεις της αγοράς, που «ξέρουν αυτοί».

    Και άλλοι δεν ασκούν πολιτικές, αν και κάποιοι είναι πολιτικοί, είτε γιατί ασχολούνται όλη τη μέρα με το κόμμα τους και τους ημέτερους, είτε γιατί δεν έχουν το υπόβαθρο για να αρθρώσουν πολιτικό λόγο και σχέδιο.

    Προφανώς και υπάρχει ένα τμήμα του πολιτικού δυναμικού της περιοχής μας που εργάζεται, συνήθως αθόρυβα, για αυτό και πάνε όπως πάνε τα πράγματα, αλλά σε αυτή τη φάση μας ενδιαφέρει τι δεν πάει καλά, ώστε να διορθωθεί.

    Δύο παρατηρήσεις σε πρώτο επίπεδο.

    Ο σχεδιασμός για την ανάπτυξη του τόπου, πρέπει να είναι συνδυασμός κεντρικών και περιφερειακών κινήσεων. Μία ισορροπία των δυνάμεων και των πόρων, πάντα με δημόσιο έλεγχο και διαφάνεια, αλλά και με τεχνικές αυτορρύθμισης και διαρκούς επικαιροποίησης.

    Κατά δεύτερο, μία περιφέρεια για  να αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, στις μέρες μας, πρέπει να έχει και ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα κυκλικής αντίληψης για την οικονομία, τακτικές συμμετοχικότητας (συμμετοχικοί προϋπολογισμοί, συνεταιριστικό και κοινοτικό πνεύμα, ανοιχτά δεδομένα κλπ) και ιδιαίτερη σύνδεση με τον τόπο και τις ανάγκες του- προσοχή, ο στόχος δεν είναι η λεγόμενη αυτάρκεια- ένας παλιός, συντηρητικός όρος που εννοεί μόνο την  αναπαραγωγή της φτώχειας και των ανισοτήτων με ψευτοπατριωτικά καπέλα.

    Και βέβαια όταν μιλάμε για αυτοέλεγχο εννοούμε πάντα μετρήσιμα στοιχεία και αποτελεσματικότητα, ώστε να διαφαίνεται και πώς πάει ο σχεδιασμός αλλά και αν υπάρχουν καλές πρακτικές. Σε συνδυασμό με μία κοινωνική αντίληψη και ενσυναίσθηση για τις ανθρώπινες ανάγκες, κάτι που εξασφαλίζει η πολιτική αντίληψη, τότε θα λέγαμε ότι υπάρχει ένας δρόμος ικανός να ανοίγει προοπτικές για τον τόπο σε συγχρονισμό με τα πιο προοδευτικά τμήματα σήμερα της Ευρώπης.

     

     

    ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

    ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ

    ΔΗΜΟΦΙΛΗ