Όταν ένας αθλητής και ιδιαίτερα ένας δρομέας αγωνίζεται, σαν στόχο έχει την πρώτη θέση.
Ο κάθε μαθητής- μαθήτρια, αγωνίζεται να σπουδάσει εκείνο που του αρέσει. Κάνει όνειρα για το πώς στη ζωή του θα ασχοληθεί με ό,τι θα τον ευχαριστεί, με ό,τι θα τον κάνει πιο ευτυχισμένο.
Κάθε φορά που κλείνει η περίοδος Γυμνάσιο -Λύκειο, απομένει το μεγάλο βήμα. Το βήμα αυτό γεννά αυτοπεποίθηση και μεγάλη αλλαγή στη διαχείριση της ζωής του καθενός. Οι εμπειρίες και το αποτέλεσμα της εκπαίδευσης, τον κάνουν πιο αποτελεσματικό, πιο χρήσιμο για την κοινωνία, την κάθε κοινωνία. Τον κάνουν, με τη μόρφωση που αποκτά- καλλιεργεί, πιο ασφαλή για μια σίγουρη συνέχεια με πιο πολλές ελευθερίες, ατομική αυτοδιάθεση, ανεβάζοντας το επίπεδο, τα επίπεδα γνώσης και δημιουργίας.
Φέτος οι μαθητές έμειναν μακριά από τα βλέμματα των καθηγητών τους. Μακριά από την δύναμη της πνοής τους και των συμμαθητών τους. Μακριά από τις κατευθυντήριες δυνάμεις των δασκάλων τους, που τους έφεραν έως εδώ. Μακριά από την αύρα που φυσάει σε κάθε σχολική μονάδα, σε κάθε σχολικό σύνολο. Ήταν η δεύτερη φορά, αλλά πιο μεγαλύτερης διάρκειας, που έμειναν στο κενό!
Μέσα σε αυτήν την βίαιη ενηλικίωση, μέσα σ’ αυτόν τον κακοπληρωμένο κάματο, χωρίς οκτάωρο, θα έπρεπε οι παροχές να είναι πιο πολλές.
Αντί αυτών, οι μαθητές δέχονται πιο πολλές πιέσεις, καταπιέσεις, τυλιγμένες με ένα νόμο, σε μια κόλλα χαρτί!
Έλλειψη συναίσθησης της ώρας, των καιρών;
Τσεκούρι στους εισακτέους, για μια χαμηλότερη μόρφωση που κατεβάζει το δυναμικό των νέων;
Αυτό είναι τερατώδες επειδή θέλει να επιβληθεί ως φυσικό.
Είναι περίεργο για “κάποιους”, πως η τόση εκπαίδευσή τους, δεν άφησε πίσω της, ούτε ίχνος γνώσεως.
Ό,τι και να γίνει οι μαθητές θα δείξουν και πάλι τη δύναμή τους.
Οι νέοι δεν θα νικηθούν από όσους προσπαθούν με άνισα μέσα να τους νικήσουν.
Εύχομαι σε όλους τους νέους: “Επιτυχίες και χαρές, να συντροφεύουν τη ζωή σας”.
Με αγάπη
Γιώργος Μακρίδης
