“Αγωνιστήκαμε δίχως να γνωρίσουμε ύπνο για να προφτάσουμε την Αυγή και το Αύριο, και να δημιουργήσουμε νέους χρόνους και εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, και στο μπόι των ανθρώπων!”
Νίκος Μπελογιάννης
Το 1965 ο Μίκης Θεοδωράκης ήρθε στα Γιάννενα και φωτογραφήθηκε με τον αγαπητό μου γαμπρό, Αλέκο Σόφη, στα γραφεία … Του είπε λίγο μετά: “Έλα Αλέκο να τραγουδήσουμε όπως τότε …”, και τραγούδησαν
Έλεγε ο Αλέκος: ” Ο γίγαντας του σώματος και της μουσικής, όταν απλώνει τα χέρια του, πετάει, πετάει τραγουδώντας και γύρω του πετάνε περιστέρια. Μέσα στα σκοτάδια είναι φως και μας χαρίζει σπαθιά από ατσάλι. Τα όνειρά μας ανθίζουν στον ουρανό και ιδιαίτερα στον δικό μας ουρανό. Χορταίνεις με τις νότες και τους στίχους του! Ταξιδεύει από καρδιά σε καρδιά, από δρόμο σε δρόμο, από τόπο σε τόπο, με το χαμόγελο του Ήλιου, που έχει στην καρδιά του! Γράφει και τραγουδάει μουσική του έρωτα, της αγάπης, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της χαράς, του θάρρους για αγώνες, της έγερσης της ελπίδας. Γράφει στο αόρατο χαρτί που για να το διαβάσεις, πρέπει στην καρδιά σου να υπάρχει χώρος για τον συνάνθρωπό σου, που τον είδες ή όχι, που του έσφιξες το χέρι ή όχι, που θέλεις να του το σφίξεις. Η μουσική του, οι στίχοι της, σε συγκινούν, σε συγκλονίζουν, μέσα στους χειμώνες ανθίζουν οι αμυγδαλιές! Φωτίζει και θα φωτίζει το κάθε καλλιτεχνικό μέγεθος. Ο Μίκης ανήκει σε όλους μας και τον μοιραζόμαστε ανάλογα με τα ενδιαφέροντά μας, ανάλογα του πως χτυπάει η καρδιά μας.”
Έλεγε πολλά ο Αλέκος και μας καλούσε στην ελπιδοφόρα συνέγερση.
Καλό ταξίδι Μίκη και δώσε χαιρετίσματα σε όλους. Πού να πρωτοδόσεις!
Γιώργος Μακρίδης
