Άνοιξη!
Περπατώ, ανασαίνω, κοιτάζω γύρω μου και η καρδιά μου βροντοχτυπάει μέσα μου, σαν μηχανικό σφυρί.
Όλα ζωντανεύουν, όλα ομορφαίνουν. Όλα φαίνονται φρέσκα και το καινούργιο πράσινο της Άνοιξης λαμπιρίζει στα χωράφια, στους κήπους, στα κλαδιά των δέντρων…
Θέλω να τρέξω στην παραλία, μαζί με τα πουλιά, εκεί πιο πέρα με τα φύκια. Να χώσω τα πόδια μου στην άμμο και να παρακολουθήσω το νερό ν’ αποτραβιέται από τα δάχτυλά μου.
Μου αρέσει η Άνοιξη. Μου αρέσουν οι ζεστές μέρες της, που ο Ήλιος λάμπει όπως το τοπάζι. Μου αρέσουν οι χρονικές στιγμές, που το φως της μέρας χάνει λίγο-λίγο τη δύναμή του και οι σκιές απλώνονται παντού.
Το φως ταξιδεύει στους τοίχους, κι απ’ τα παράθυρα προβάλουν μικρές ατίθασες μέλισσες και πεταλούδες.
Τα νερά στα ποτάμια, στα ρυάκια, τραγουδούν το τραγούδι της Άνοιξης
Έχει γεύση το νερό; Ναι, την υπέροχη γεύση του άχρωμου, του άοσμου μα τόσο δροσερό όταν σου λείπει!
Είναι όμορφη η Άνοιξη. Μου αρέσει, με ευχαριστεί. Πάντα τη σκέφτομαι κι ομορφαίνει ο κόσμος. Τι ταιριασμένα είναι η Άνοιξη και η αγάπη.
Τα ανθισμένα δέντρα, ψιχαλίζουν πάνω μου τα μοσχοβολημένα άνθη τους, όλα τραγουδούν την ομορφιά της Άνοιξης.
Μου αρέσει η ψιχάλα της πρώτης γύρης.
Θα έρθει καιρός χαράς. Το σκοτάδι, το μαύρο θα φωτιστεί, ένα όμορφο φως θ’ απλωθεί.
Γιώργος Μακρίδης
