Πρόσεχε …
Νοιώθω μια σιωπή γύρω μου.
Υπάρχουν όμως γύρω μου, ευάλωτα και δυναμικά μαχόμενοι πολιτικά, υποκείμενα.
Υπάρχουν και άτομα που κινδυνεύουν να χάσουν την ανθρώπινη υπόστασή τους μέσα στην αλλοτρίωση που δέχονται καθημερινά, από ένα καθεστώς που συνεχίζει ακάθεκτο να περιστέλλει τα δικαιώματά τους, στην Εργασία, στην Παιδεία, στη Υγεία, τον Πολιτισμό, τη Δικαιοσύνη.
Η ζωή και η μόρφωση δεν μπορεί να είναι υπόθεση χρημάτων.
Νοιώθω τη σιωπή εκείνων που αισθάνονται τις κοινωνικές ανισότητες, την ισοπέδωση των αξιών, τη μνήμη της συλλογικής μας Ιστορίας, αλλά μένουν μακριά από το όχημα που κουβαλάει το φόβο.
Νοιώθω τη σιωπή των «βαθιά δημοκρατικών πολιτών».
Νοιώθω τη σιωπή εκείνων που αισθάνονται τα αίτια που μας βυθίζουν σε μια συνεχή πάλη για την εξοικονόμηση των στοιχειωδών αγαθών και επιχειρούν να μας μετατρέψουν σε ανιστόρητα, απολίτιστα και αποπολιτικοποιημένα «μέσα» παραγωγής της υπεραξίας των κατεχόντων.
Νοιώθω τη σιωπή εκείνων που με κριτικό στοχασμό καλλιεργούν τη βαθιά πολιτική και βαθιά ανθρωπιστική σκέψη.
Νοιώθω τη σιωπή όσων ανατριχιάζουν στο: «Όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει».
Νοιώθω τη σιωπή όσων δεν βουλιάζουν στη λάσπη που βαραίνει το μυαλό και την ψυχή.
Νοιώθω τη σιωπή των τρυφερών ποιητών του ανθρώπινου μόχθου!
Νοιώθω μια σιωπή γύρω μου που φωνάζει, κραυγάζει, «έως εδώ».
Γι’ αυτό σου λέω πρόσεχε, το μέλλον της χώρας.
Γι’ αυτό τονίζω: «Μακριά από την αποχή και την ανεμελιά».
Γιώργος Μακρίδης
