Πάει ο παλιός ο χρόνος λοιπόν… Ας τον αφήσουμε λοιπόν στην άκρη,
χωρίς όμως να τον ξεχνάμε…
Γιατί, όπως κάθε χρονιά αφήνει πίσω της και κακά, αλλά και άσχημα…
Και καλές και κακές αναμνήσεις σε προσωπικό, αλλά και συλλογικό
επίπεδο…
Το αν ο νέος χρόνος θα έρθει με δώρα, με τραγούδι και χαρά, όπως λένε
και τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, αυτό θα φανεί στην πορεία…
Με το τέλος του 2019 όμως κλείνει και ένας δεκαετής κύκλος, με
ιδιαίτερη ιστορική σημασία για την Ελλάδα…
Γιατί η δεκαετία αυτή, λόγω της κρίσης, ήταν μία δεκαετία, που άφησε
τεράστιες πληγές στη χώρα και στους έλληνες, στη συντριπτική τους
τουλάχιστον πλειονότητα…
Φαίνεται λοιπόν, ότι αυτός ο κύκλος κλείνει και γράφουμε, πως φαίνεται
και όχι πως σίγουρα έτσι είναι, γιατί εμείς, φανταζόμαστε όμως ούτε κι
εσείς, δεν είμαστε βέβαιοι, ότι αυτό θα γίνει κιόλας…
Πολύ δε περισσότερο, ότι έγινε, ότι ήδη συντελείται, όπως πολλοί θέλουν
να μας κάνουν να πιστέψουμε…
Από τη στιγμή, που τα αποτελέσματα, οι επιπτώσεις της κρίσης είναι
παρούσες, δε μπορεί κανείς να πει, ότι τελειώσαμε κιόλας με αυτή την
καταστροφική πορεία…
Δε μπαίνουμε στην λογική να κρίνουμε εάν καλώς έγιναν όπως έγιναν τα
πράγματα, αν έπρεπε να γίνουν διαφορετικά, αν έπρεπε να είχαμε
εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ, αν, αν, αν…
Μένοντας όμως σε ό,τι έγινε, θα πρέπει να αναρωτηθούμε και να
καταλήξουμε κάποια στιγμή και σε ένα συμπέρασμα…
Άξιζε όλος αυτός ο κόπος; Δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για να
ζήσουμε εμείς και οι επόμενες γενιές σε μία καλύτερη χώρα;
Όλα από εμάς εξαρτώνται. Αν αλλάξουμε εμείς, θα αλλάξει και το
σύστημα (όποιας μορφής κι είναι αυτό)…
Άλλωστε εμείς οι ίδιοι, το τροφοδοτούμε, διαχρονικά…
Είναι αλήθεια, ότι σε ό,τι αφορά στα δημόσια οικονομικά, φαίνεται, πως
μας έχει γίνει μάθημα και αυτό ανεξάρτητα από την ιδεολογική και
πολιτική στάση κάθε κυβέρνησης…
Αυτό όμως δε σημαίνει, ότι είναι αρκετό και για να πούμε, ότι αλλάζουν
και οι συμπεριφορές και νοοτροπίες…
Δέκα χρόνια μετά λοιπόν την είσοδο της χώρας σε αυτή τη μέγγενη των
μνημονίων και της χρεοκοπίας, απολογούμαστε κι εμείς σε προσωπικό
επίπεδο…
Γιατί θυμόμαστε το 2010 και το 2011 στα άγρια πρώτα χρόνια της
κρίσης, ταχθήκαμε κατά κάποιον τρόπο με υπερβολική αυστηρότητα
μάλιστα κατά συγκεκριμένων κατηγοριών εργαζόμενων, που επλήγησαν
πρώτοι, όπως είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι…
Το ότι ακόμη και σήμερα μετά από 10 χρόνια εξακολουθούν να είναι σε
καλύτερη θέση, ως γενικός κανόνας, από τους αντίστοιχους του
ιδιωτικού τομέα, δε μας λέει κάτι…
Όμως, κάνοντας μία εσωτερική ανασκόπηση αν επιτρέπεται ο όρος, δεν
τα βλέπαμε κι εμείς σωστά τότε και κάναμε και λάθη σε πολλά…
Ας ευχηθούμε απλώς, το 2020 να είναι η απαρχή για μία καλύτερη
δεκαετία για όλους! Χρονιά Πολλά λοιπόν και Καλή Χρονιά!
