Γιατί είναι σημαντικό να λειτουργούν τα σχολεία (Δημοτικά – Γυμνάσια τουλάχιστον) σε περιφερειακά κέντρα, όπως είναι τα Πράμαντα στα Τζουμέρκα;
Μας το εξήγησαν με απλά λόγια δύο νέοι που συναντήσαμε χθες στην εξόρμησή μας στα Τζουμέρκα…
Ο μεν πρώτος, μέλος της τελευταίας γενιάς μίας οικογένειας που δημιουργεί και παράγει στον πρωτογενή τομέα που επέλεξε να μείνει στο χωριό και να ασχοληθεί και αυτός με την οικογενειακή επιχείρηση…
Και που θέλει να μείνει στο χωριό και όταν δημιουργήσει τη δική του οικογένεια…
Αρκεί να υπάρχει μία βασική προϋπόθεση. Και αυτή δεν είναι η δουλειά, γιατί, όπως σωστά μας είπε, δουλειά υπάρχει για όποιον θέλει να δουλέψει…
Να εξακολουθήσουν να λειτουργούν τα σχολεία ώστε να μη χρειάζονται μετακινήσεις για τα παιδιά του…
Ο δεύτερος, είναι ένας από εκείνους που εγκατέλειψαν πριν από χρόνια την Αθήνα, αναζητώντας μία επαγγελματική και οικογενειακή διέξοδο στην επαρχία…
Που εδώ και αρκετά χρόνια δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο Καταφύγιο Πραμάντων και καμαρώνει τα παιδάκια του να μεγαλώνουν πηγαίνοντας στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο αντίστοιχα…
Αν δεν υπήρχε το σχολείο στο χωριό ή χρειαζόταν μεγάλες καθημερινές μετακινήσεις, δύσκολη θα ήταν η παραμονή…
Γι’ αυτό και όταν γίνεται λόγος κάθε χρόνο για το ποιες σχολικές μονάδες θα κλείσουν και ποιες (σπανιότερα αυτό) θα ανοίξουν, θα πρέπει να μπαίνουν κι άλλες παράμετροι, με κοινωνικό πρόσημο και περιεχόμενο…
Από τη μία παρακαλούν οι άνθρωποι να βρουν νέο κόσμο που θέλει να εργαστεί στα χωριά, από την άλλη όταν αυτοί βρίσκονται, «σκαλώνουν» σε ζητήματα που για όλους εμάς τους αστούς είναι ή φαντάζουν αυτονόητα…
Εξαιρετικός ο δρόμος σύνδεσης Τέροβο – Πηγάδια με την Ιόνια οδό, τον οποίο είχαμε χθες την τύχη να τον «οδηγήσουμε»…
Πέραν του χρόνου που γλιτώνεις, φτάνοντας από τα Πηγάδια, σε λιγότερο από 10’ στο ύψος των διοδίων Τερόβου (δεν πληρώνεις διόδια) με κατεύθυνση προς τα Ιωάννινα, το κυριότερο είναι η αίσθηση της οδικής ασφάλειας που σου παρέχει…
Άλλο είναι να οδηγείς στα γκρέμια πριν φτάσεις στο Ελληνικό ή στα πέταλα από Ελληνικό προς Καλέντζι και άλλο να οδηγείς με την άνεσή σου σε έναν σύγχρονο και ασφαλή δρόμο, όπως ο συγκεκριμένος…
Διαβάζουμε μία ανακοίνωση από την Εταιρεία Βυζαντινών Μελετών Πρέβεζας με αφορμή μία πρόταση του ιδρύματος Ζογγολόπουλου, να αναγνωριστεί από την Unesco το μνημείο του Ζαλόγγου ως «διεθνές τοπόσημο για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών»…
Εμείς μπορεί να κατανοούμε τον συσχετισμό που προσπαθεί να κάνει το ίδρυμα και την σύνδεσή του με το σήμερα, είναι όμως τελείως διαφορετικό από την ανάγκη διατήρησης της συλλογικής ιστορικής μας μνήμης, ως λαός και ως έθνος…
Ως εκ τούτου, συμφωνούμε απόλυτα με την επισήμανση της Εταιρείας πως η πρόταση να αποδοθεί ένας νέος συμβολισμός στο μνημείο του Ζαλόγγου θα έχει ως αποτέλεσμα να ξεχαστεί μελλοντικά ο ιστορικός συμβολισμός που το καθιέρωσε στη συλλογική μας μνήμη…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
