Tag: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ

Το (σχετικά) μακρύ μέλλον: Κάθε παιδί (γράφει η αφίσα) χρειάζεται (και πρέπει να έχει) ένα κομμάτι γης που να το λέει “το σπίτι μου”. Το μέλλον. Κάθε νέος πρέπει να έχει σπίτι και να μπορεί να λέει “μπορώ να ελπίζω”. “Μπορώ να κάνω κάτι για το καλό όλων μας”. “Μπορώ να αγαπώ και άρα να μ’ αγαπούν”. “Μπορώ να σπουδάσω”. “Μπορώ να...

Χαράζει άγρια ο πόνος την καρδιά όταν φεύγει η προσδοκία, πριν ανοίξει το λουλούδι της. Γεμίζουν πολλές χαρές οι καρδιές, όταν η αγάπη, η ζεστασιά της συντροφικότητας χαρίζεται. Είναι μικρή ή μεγάλη όαση όσοι συμπαραστέκονται στον κάθε άλλο στις δυσκολίες της ζωής. Είναι τρυφερές καρδιές όσοι δίνουν και άρα παίρνουν αγάπη. Έχουν μεγάλες αγκαλιές όσοι μοιράζονται τους καημούς για να λυτρωθούνε οι άλλοι...

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα Μου αρέσουν τα μάτια σου, όταν όμως είναι θλιμμένα, κάτι σφίγγει την καρδιά μου. Δεν έχω άλλα μάτια, φίλε μου. Μόνο αυτά και δεν ξέρω να υποκρίνομαι. Πάντα τέτοιες μέρες, μια χαρά σκαλίζει το χρώμα της ψυχής μου για να φυτέψει ένα καινούργιο λουλούδι, μα δεν ξέρω ποιό είναι. Στο μυαλό μου έρχονται οι Μάγοι, με το χρυσό της αγάπης...

Είναι ωραίο να κυκλοφορούν οι ευαισθησίες και να γίνονται κοινές. Όμως η τάση προς την καθολική δικαιοσύνη που συνθέτει αλληλεγγύη, ισότητα, ελευθερία, αγάπη, καλοσύνη, οδηγεί στον ορίζοντα, του όμορφου κόσμου, του ωραίου ανθρώπου. Οδηγεί στην ομορφιά της καρδιάς μας και όλων μας. Κάθε Δεκέμβριο πήγαινα εκεί στο αρκουδοπούρναρο (γκι). Ήταν φυτεμένο στην αρχή της οδού Ν. Ζέρβα και της Β. Πυρσινέλα. Με...

Παράξενα και απαράδεκτα συνέβαιναν στην Ισπανία του Ραχόι και αλλού. Παράξενα και απαράδεκτα συμβαίνουν στην Τουρκία του Ερντογάν, που δεν φθάνει που λέει όχι αλήθειες, προκαλεί και από πάνω! Είναι και άλλοι “τέτοιοι”! Ο μαγικός κόσμος στον οποίο ζει αυτός και ο κάθε όμοιός του που κυβερνά, δεν περνάει στην κοινωνία. Κάποιοι τέτοιοι ποτέ στη ζωή τους δεν χρειάστηκε να αγοράσουν είδη...

Στη Δημοκρατία η ελευθερία στην έκφραση, η ασφάλεια στην ιδιωτική ζωή, η πολιτική δράση, η δημοσιογραφική έρευνα, η μόρφωση, η επιστημονική έρευνα, ο πολιτισμός, η διατήρηση και ο σεβασμός αυτών που ονομάζονται ήθη και έθιμα, η αναψυχή, η φροντίδα για την υγεία όλων των ανθρώπων, η βελτίωση των συνθηκών ζωής και δουλειάς, είναι από εκείνα που κερδήθηκαν με αγώνες...

Περπατώ … Ξημερώνει καθώς ανηφορίζω. Αποκαλύπτονται οι ράχες των λόφων, οι πλαγιές των βουνών και τα περιγράμματα των κορυφών. Κάπου κόβουν ξύλα. Προοιωνίζεται ιδιαίτερα σκοτεινός χειμώνας; Στην πόλη μου οι σκιές των ανθρώπων, την διασχίζουν κυρτωμένες από ακρίβεια και την απογοήτευση που σηματοδοτεί την αγνόησή τους! Είναι όμως πολλοί που αντιστέκονται στην καταστρατήγηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους. Αφήνουν το φως να...

Ο στίχος ακτινοβολεί  τη λάμψη διαμαντιού, έχει μουσικές δυνατότητες και εξωτερικές και ενδότερες. Το φως του ταξιδεύει, δεν χάνεται. Ο στιχουργός του δίνει την ακατάλυτη οργανική ενότητα, τον ενδότερο παλμό και την μέγιστη δυνατή μελωδικότητα. Η ενατένιση της ομορφιάς, δημιουργεί το στίχο και ο στίχος ανακηρύσσει την ομορφιά σαν το γνήσιο χώρο της ποίησης. Μου αρέσει η τέχνη των ήχων και των στίχων. Τέχνη...

Σταλμένο σε μένα και όχι μόνο «Φίλε μου ξαναεμφανίστηκε δυναμικά ο πληθωρισμός. Οι μισθολογικές αυξήσεις δεν καλύπτουν την ποσοστιαία άνοδο των ανατιμήσεων. Εμείς οι συνταξιούχοι – και πολλοί άλλοι – δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στα νέα επίπεδα του κόστους διαβίωσης. Μας οδηγούν σε φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση; Τα στοιχεία που υπάρχουν δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν αφορά αποκλειστικά τα ευάλωτα νοικοκυριά, αλλά...

Όλοι οι βασανιστές απολαμβάνουν την εξουσία τους; Όλοι οι καταχραστές απλά υπολογίζουν τους κινδύνους και ελάχιστοι δρουν εν βρασμώ; Η πλειοψηφία πράττει συνειδητά, είτε πρόκειται για μικροπαραβάσεις είτε για εκδηλώσεις αναλγησίας; “Κάποιοι” έχουν κλέψει μέλι, και το τρώνε με τις κουτάλες; Κανείς δεν δικαιούται να καταστρέφει ό,τι δεν μπορεί να ξαναχτίσει καλύτερο, ομορφότερο. Όταν δεν σέβεσαι την ιερότητα κάθε ατομικής ύπαρξης, καταλήγεις να...

Οι θύμησες απόμακρες, θύμησες από πριν λίγα χρόνια, τωρινές, εγκλωβισμένες ή ελεύθερες σε διάφανα όνειρα, διαψεύδουν ή επικυρώνουν ό,τι αποκομίσαμε από τις εμπειρίες μας. Όλα τρέχουν. Σε έναν κόσμο όπου οι μικρές και όχι μόνο καθημερινές γεωπολιτικές, κλιματικές βεβαιότητες και ισορροπίες ανατρέπονται, οι τέχνες, και ιδικά το τραγούδι, μας βοηθούν να κρατήσουμε τα συλλογικά οράματά μας και τα προσωπικά μας...

Είχε ένα τετράδιο με μία και δυο γραμμές. Έκανε αγώνα να φτιάξει ένα όμικρον της προκοπής, ένα γιώτα να μη γέρνει πολύ, ένα άλφα της αξιοπρέπειας, ένα ύψιλον, ένα ει, … Έκανε όμως ένα καλλιγραφικό και περίτεχνο πι, που και τώρα αιφνιδιάζει. Η απαιτητική μητρική ή πατρική ή.., στοργή και επιμέλεια στις πρώτες μελέτες, είναι βασικό στοιχείο για τη διαμόρφωση των...

Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω Πού πάμε; Πάμε προς μια κοινωνία όλο και πιο αδιάφορη, για τον συνάνθρωπό μας; Μια κοινωνία όλο και πιο εγωιστική; Μια κοινωνία μικρού κλειστού κύκλου; Μια κοινωνία που όλο και πιο πολύ, ο κάθε ένας μας ενδιαφέρεται για το δικό του πλουτισμό και τη δική του επιτυχία; Μέσα στη ροή του χρόνου αναζητούμε τον δημόσιο χώρο...

“Θείε μου Πέρασες από τον Αθέρα της Ικαρίας. Είδες το εικονοστάσι που έχτισε ο πατέρας σου, άρα παππούς μου! Είδες και το μνημείο μνήμης για τους νέους που το 1993, έδωσαν τη ζωή τους και ανέβασαν στα ουράνια την αυταπάρνηση, την αποκοτιά, την αυτοθυσία, την αλληλεγγύη, Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ο Γιώργος Κηρύκου. Στα δεκαεννέα του, στις 17 Νοεμβρίου 1973, ανέμιζε τη γαλανόλευκη...

Μάζεψε τις χαρές, να μαζέψω τις αγάπες, να τις βάλουμε παρέα με τις ελπίδες. Μ’ αυτά θα φτιάξουμε βόμβες … Ξέρω να συναρμολογώ τέτοιου είδους βόμβες … Θ’ ανεβούμε στο Μιτσικέλι, στην κορυφή του, και από εκεί θα βομβαρδίσουμε τη Γη. Κι αν μας συλλάβουν, μη φοβάσαι, οι χειροπέδες θα γελούν και δε θα κλείνουν… Οι δικαστές δε θα ‘χουν νόμους …για να μας...

Μέσα από τις υπερβατικές εικόνες των ονείρων και των συλλογισμών μας, μέσα από τις εικόνες της μνήμης μας, μέσα από τις εικόνες της καθημερινότητάς μας, περνάμε τα όρια του πραγματικού, του φανταστικού, του ανεκτού, της κανονικότητας, της εκμετάλλευσης, της ανέχειας. Κάποιες εικόνες μένουν ανεξίτηλα στον τόπο και το χρόνο! Σβήνουμε τα τραύματα που μας έχουν σφραγίσει; Προσπερνάμε τα οδυνηρά περιστατικά που βιώνουμε; Κρατάμε...

Το σχολείο ήταν πεσμένο… Οι τοίχοι έστεκαν άχαροι, μισοί… Τζάμια σπασμένα… Λίγα κομμάτια σπασμένα θρανία. Μερικά βιβλία σκονισμένα. Λερωμένες σελίδες χαρτιού, στα χώματα του δαπέδου! Ένας γερμένος σχολικός πίνακας, όπου οι διδάσκοντες έγραφαν και ζωγράφιζαν  ιδέες. Ένα άδειο μελανοδοχείο… Πήρε, τον κοντυλοφόρο και τον έκανε  σαΐτα, ακόντιο… Έκανε βόλτες κοιτώντας πάνω- κάτω, αριστερά- δεξιά, με ένα βλέμμα αδιάφορο, αμήχανο, λες και κοίταζε μακριά, πολύ μακριά… Με...

Τα βουνά μένουν στη θέση τους όλες τις εποχές. Τα χτυπούν οι αέρηδες, τα σκεπάζουν τα χιόνια. Τα χτυπούν οι αστραπές, τα δροσίζουν οι βροχές, μα αντέχουν! Τα ποτάμια δεν αλλάζουν δρόμο. Οι λίμνες μαγεύουν. Τα δέντρα αντέχουν. Όμως η θάλασσα ταξιδεύει, χωρίζει, αποδεσμεύει, ενώνει. Είναι το στοιχείο που έδωσε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να φύγουν και να γυρίσουν ή όχι....

Η ζωή του καθενός είναι ένα μοναδικό μεγάλο ταξίδι, χωρίς τέλος. Η μουσική είναι ανάμεσα στους ανθρώπους και τους ταξιδεύει. Η υγεία, η παιδεία, η εργασία είναι από τα αγαθά που δεν πρέπει να τα στερηθεί, ούτε ένας άνθρωπος. Όσοι δούλεψαν για να έχουν μια σύνταξη, πρέπει να την έχουν χωρίς τις περικοπές που έγιναν. Δεν θέλω τα επιδόματα και δεν μου αρέσει...

Αναζητούμε τα πραγματικά τοπία που θα στεγάσουν τα όνειρά μας; Προστατεύουμε τα αμόλυντα τοπία από τις βλέψεις αυτών που θέλουν να τα καταχραστούν και να τα αλλοιώσουν, για να γεμίσουν τα πουγκιά τους; Αντιστεκόμαστε σε όσους και όποιους επιχειρούν με τις επιχειρήσεις τερατόμορφων αιολικών πάρκων και  άλλων επιχειρήσεων να καταστρέψουν για πάντα  τις σαγηνευτικές κορυφές, τα μαγευτικά μονοπάτια, ρέματα, λαγκαδιές, ποτάμια … Να αφανίσουν...