Tag: ΝΕΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κρύα καρδιά; Υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται ότι ο καθένας μας, έχει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί; Υπάρχουν μοντέλα, που δίνουν αντικειμενικές και αμερόληπτες εκτιμήσεις της κάθε κατάστασης; Υπάρχει μοντέλο που να περιορίζει την πανδημία, που να εφαρμόζεται και οι πολίτες να καλούνται να το εφαρμόσουν, ανεξάρτητα αν είναι, στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στα Γιάννενα…; Για την κάθε...

Τον είδα να απομακρύνεται από το πλήθος που ζητωκραύγαζε, χειροκροτούσε, έλεγε τι ωραία που τα λέει, όλα σωστά τα κάνει, πόσο έξυπνος είναι, … Τον ρώτησα γιατί δεν πήγε με τους άλλους! Με κοίταξε με απορία και είπε."Αυτοί τρώνε, γεμίζουν τις μακριές, ως τον αστράγαλο, τσέπες τους με χρήματα που δεν τους ανήκουν. Πληρώνονται για εργασία, που δεν κάνουν! Έχουν τα...

Πώς θα είναι ο φετινός Δεκέμβριος; (Η γιαγιά μου τον έλεγε: Χριστιενάρτ'ς ή Χριστιανάρτ'ς. έτσι τον έλεγαν στα Κοτύωρα). Με ηθικό πανικό εργαλειοποιώντας τη δημόσια υγεία; Με απαγόρευση της Δημοκρατίας; Με το να καταργώ τη Δημοκρατία, πάνω σε σπασμένα κεφάλια; Με το να κλέβω συνειδήσεις; Με το να δέρνω; Με το να ρημάζω ζωές; Με το να κουρελιάζω νόμους και ανθρώπους, να φτύνω κάθε έννοια...

Θείε, μας ξέρεις. Είμαστε τρία αδέρφια και στο σπίτι μας έχουμε μόνο ένα τηλέφωνο. Για την τηλεκπαίδευση: Η αδελφή μου πηγαίνει στο σπίτι της κ. Ε. Εγώ στο σπίτι του κ. Δ. Χρησιμοποιώ τον υπολογιστή του, αλλά, με την καλοσύνη του κ. Σ., μπαίνω στο διαδίκτυο. Άκουσα τον κ. Δ. να λέει:  Καλά οι ευλογημένοι, αντί για μικροπαγούρια και μάσκες κουρτίνες, δεν μπορούσαν...

Είναι ο κόσμος μας απάνθρωπος και αφιλόξενος; Κοιμάται ο κόσμος μας ήσυχος και παιδιά κοιμούνται στα πεζοδρόμια; Κλείνει ο κόσμος τα αυτιά του, μπροστά στο σπαραγμό της μάνας, που είδε το νεογέννητο παιδί της, να ξεψυχά στο τσιμέντο; Διασώζεται η αξιοπρέπεια του κόσμου από μια χούφτα ανθρώπων, που έχουν όπλο την αλληλεγγύη, την αγάπη για τον διπλανό τους; Δεν μου αρέσει να στέκομαι...

Η θάλασσα το κάθε πρωί έχει ένα μικρό κύμα. Τρέχω εκεί που σκάει το κύμα, βουτώ στα καταγάλανα νερά του Ιονίου. Οι μέρες ζεστές σαν τότε ... Το βουνό είναι η πρώτη αγάπη μου, μετά τον άνθρωπο. Έπειτα ο στίβος, μετά ο χορός. Μου αρέσει και η θάλασσα. Τρέχω και στο κύμα βλέπω τη μορφή σου. Πάντα σκέφτομαι εσένα ... που...

Δε θα λουφάξω, ... δε θα συμφωνήσω με τις όχι αλήθειες. Δε θα κρυφτώ, δε θα τα παρατήσω. Δε συμπαθώ όσους δε σκιάζονται το αίμα, χωρίς καμιά ευαισθησία. Δε θα γίνω πουλί στις φυλλωσιές και γύρω παραταγμένοι να με σκοπεύουν, να παραφυλάνε την κάθε κίνησή μου, την κάθε τρίλια μου. Μου αρέσει να τριγυρνάω, να τρέχω πότε-πότε, να σταματώ, να περπατώ αργά ή πιο γρήγορα,...

Είναι πειθαρχία για να γράψεις κάτι. Δεν είναι απόλαυση, είναι ανάγκη. Αρχίζεις και μετά σου αρέσει. Το θέμα είναι να ξεπερνάς τη δυσκολία του να γράφεις και να φθάνεις στην ευχαρίστηση που νοιώθεις όταν έχεις τελειώσει. Το νερό γίνεται πάγος, ο πάγος νερό, το νερό ατμός, ο ατμός δύναμη, ο ατμός νερό, όμως κάτι πάντα ενεργεί και αλλάζει η μορφή, ... όμως ...

Μου αρέσουν τα Γιάννινα. Μου αρέσει αυτή η όμορφη μαγική πόλη. Μου αρέσει η μυρωδιά της κυδωνιάς, στις αυλές της. Εδώ δεν χάνεται η ομορφιά της ψυχής των ανθρώπων της. Εδώ σκύβουμε με αγωνία και αγάπη στο ποιοτικό πρόβλημα της αγάπης για τον κάθε άνθρωπο, το πρόβλημα της ελευθερίας και των ίσων ευκαιριών, στη ζήση του. Χαζεύω με το πέταγμα των πελαργών, των κιληλέων......