Όταν ήμουν παιδί ρωτούσα συχνά τους άλλους για τα μικροατυχήματα που παθαίναμε παίζοντας. Πόσο πολύ πονάει η πληγή; Σε πόση ώρα σταμάτησε το αίμα να τρέχει; Ρωτούσα, ρωτούσα, ρωτούσα και σημείωνα στο μυαλό μου την απάντηση.
Θυμάμαι λοιπόν ότι από ‘κείνες τις απαντήσεις είχα φτιάξει ένα προφίλ πρακτικού θεραπευτή και πλέον με αποκαλούσαν: «Μικρέ γιατρέ!!» Στην αρχή μου φάνηκε περιπαιχτικό....
Μάγκα μου τι ωραίο πράγμα να είσαι παιδί; Πόσο πολύ χαίρεσαι τη ζωή; Πώς απολαμβάνεις μικρές και μεγαλύτερες μα….ες, πράγματα που οι μεγάλοι θεωρούν ασήμαντα; Η μεγαλύτερη ηδονή σ’ αυτόν τον κόσμο είναι να είσαι παιδί. Όλα τα’ άλλα είναι μα…..ες ,άσε να μη το πω τώρα ακριβολογώντας.
Θυμήσου το πρώτο τόστ. Το λιωμένο τυρί να τεντώνεται σαν λάστιχο και...
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.OKΠολιτική Απορρήτου