Ένας εξαιρετικά επίκαιρος θεατρικός μονόλογος στον πυρήνα τού έργου αυτού, του Ευγένιου Ιονέσκο• και γι’ αυτό τον παραθέτουμε ολόκληρο.
“Σας συγκέντρωσα εδώ για τελευταία φορά,
στην πλατεία της πόλης μας, για να σας ενημερώσω:
Μας συμβαίνει κάτι εντελώς ανεξήγητο!
Δεχθήκαμε επίθεση από ένα λοιμό αγνώστων αιτιών.
Οι γειτονικές πόλεις και χώρες μας έχουν κλείσει τα σύνορά τους.
Στρατός έχει κυκλώσει την πόλη μας.
Κάθε είσοδος και έξοδος απαγορεύεται.
Μέχρι χτες ήμασταν ελεύθεροι, όμως από σήμερα είμαστε σε καραντίνα.
Συμπολίτες κι επισκέπτες της πόλης μας, μην επιχειρήσετε να δραπετεύσετε, γιατί θ’ αντιμετωπίσετε τα πυρά των στρατιωτών που καραδοκούν
σε κάθε έξοδο της πόλεως.
Χρειάζεται να οπλιστούμε με όλο το θάρρος που διαθέτουμε.
Επίσης χρειάζονται γερά χέρια ν’ ανοίγουν τάφους.
Τα οικόπεδα, οι ακάλυπτοι χώροι, οι αυλές, τα γήπεδα, όλα επιτάσσονται,
γιατί τα νεκροταφεία γέμισαν.
Επίσης ζητώ εθελοντές να επιτηρούν τα μολυσμένα σπίτια,
μήπως κάποιος μπει ή βγει.
Θα ορίσουμε ορκωτούς επόπτες που θα επισκέπτονται τα σπίτια
για να αναφέρουν στις αρχές, προκειμένου να απομονωθούν οι πιθανοί φορείς.
Όποιος μπαίνει σε μολυσμένο σπίτι θα θεωρείται ύποπτος και θ’ απομονώνεται εκεί μέσα.
Φυλαχτείτε από τους υπόπτους. Καταγγείλετε τους για το καλό του συνόλου!
Ζητάμε γιατρούς, νεκροθάφτες, σαβανωτές
και κάθε χρήσιμη για την περίσταση ειδικότητα.
Κάθε πολίτης οφείλει να προσφέρει στον συνάνθρωπό του:
να τον επιτηρήσει ή να του κλείσει τα μάτια.
Το σύνθημά μας είναι, «Θάψε τον πλησίον σου, μπορείς!».
Αντίδοτο για τον λοιμό δεν έχουμε βρει.
Προσπαθούμε να τον περιορίσουμε, μήπως μερικοί τυχεροί επιβιώσουν,
όμως αυτό είναι άγνωστο.
Απαγορεύονται οι συνεστιάσεις και όλα τα θεάματα.
Τα καταστήματα, τα εστιατόρια και τα καφενεία θα λειτουργούν ελάχιστες ώρες, για να περιοριστεί η εξάπλωση ψευδών ειδήσεων.
Διότι υπάρχει η υποψία
πως το κακό που μας βρήκε προέρχεται από κάτι ανώτερό μας,
από τον ουρανό,
και καθετί από τον ουρανό διαβρώνει σαν αόρατη βροχή
τις στέγες, τους τοίχους και τις ψυχές μας.
Όπως σας είπα, αυτή είναι η τελευταία δημόσια συγκέντρωση.
Ομάδες πάνω από τρία άτομα θα διαλύονται.
Επίσης, απαγορεύεται να περιφέρεστε άσκοπα.
Όλοι οι πολίτες επιβάλλεται να κυκλοφορείτε ανά δύο,
για να επιτηρείτε ο ένας τον άλλο.
Τώρα γυρίστε στα σπίτια σας και μείνετε εκεί.
Θα βγείτε μόνο σε περίπτωση μεγάλης ανάγκης.
Ειδικά συνεργεία θα στιγματίζουν την πόρτα κάθε μολυσμένου σπιτιού :
θα κάνουν έναν μεγάλο κόκκινο σταυρό με μπογιά στην πόρτα και θα γράφουν, «Ελέησόν με, Κύριε!».”
Ο Ευγένιος Ιονέσκο δήλωνε πως ήταν άθεος. Αυτό ωστόσο δεν εμποδίζει το πνεύμα του να ανιχνεύει ερήμην του, έστω και μέσα από σκωπτική ποιότητα διάθεσης , τον Θεό.
Αφού μας δίνει εύγλωττα, στον μονόλογο, συνθήκες ανάλογες μ’ αυτές που ζούμε σήμερα• στην εν συνεχεία αναζήτηση του ως προς τα υπαρξιακά ερωτήματα:
γιατί η πλάση κλωτσάει το πλάσμα• γιατί το πλάσμα αφανίζει το άλλο πλάσμα• καταλήγει, έστω και με διάθεση αρλεκίνου, να στραφεί γι’ απάντηση στον Πλάστη.
Λειτουργεί έτσι θαυμάσια, την νομοτελειακή συνθήκη τής Τραγωδίας : Υβρις – Νέμεσσις. Ναι, το κάνει• έστω και αν το ειρωνεύεται.
“Το Παιχνίδι τής σφαγής” το γράφει το 1970. Πολύ αργότερα –το γνωρίζουμε σαν αστερίσκο τής βιογραφίας του- όταν βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη ψηφιδωτή εικόνα τού Χριστού. Στάθηκε και τον κοίταξε ώρα πολύ• υπερβολικά πολύ, όπως μαρτύρησε η συντροφιά του.
Στο τέλος άνοιξε το στόμα του, και είπε τα τρομερά λόγια:
“Μόνον ο Θεός… μπορεί να μείνει τόσο ακίνητος”.
Ας το έχουμε υπ’ όψιν, στο παιχνίδι τής σφαγής που ζούμε.
Γράφει ο Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
