Πάπαλα η έκπληξη για την οποία μας είχε προϊδεάσει ο αντιδήμαρχος αρμόδιος για θέματα Πολιτισμού Μην. Πασχόπουλος…
Μιλάμε για την Πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Συμφωνικής του Δημ. Ωδείου για την υποδοχή του νέου έτους…
Το Πνευματικό Κέντρο παρά τη φιλότιμη προσπάθεια του αναδόχου και τη διάθεση της Δημ. Αρχής, δεν κατέστη εφικτό τελικά να είναι έτοιμο για να ανοίξει την Πρωτοχρονιά…
Και έτσι η Πρωτοχρονιάτικη συναυλία θα φιλοξενηθεί και φέτος στην αίθουσα «Αρχιεπ. Σπυρίδωνος» της Ακαδημίας…
Άρα, πάμε για τον επόμενο στόχο που είναι μάλλον η πανηγυρική εκδήλωση του δήμου για την 21η Φεβρουαρίου…
Παρουσία – εκτός απρόοπτου – του Προέδρου της Δημοκρατίας Κων. Τασούλα…
Αν αποφασίσει να έρθει γιατί με την απόφαση που έλαβε η Προεδρία της Δημοκρατίας να καταργήσει την καθιερωμένη υποδοχή στο Προεδρικό Μέγαρο για την ανταλλαγή ευχών την Πρωτοχρονιά, δεν αποκλείεται να έχουμε κι άλλες αλλαγές…
Έχει αναρωτηθεί κανείς – μέρες που είναι δηλαδή – γιατί κάθε χρόνο έχουμε πιο πολλές εκδηλώσεις στην περιοχή μας όπου φτιάχνουμε τα «σπάργανα του Χριστού»;
Πριν πολλά χρόνια ήταν σε ένα από τα ΚΑΠΗ του δήμου που άρχισαν να τα φτιάχνουν και μέσα στα επόμενα χρόνια το έθιμο πήρε τα πάνω του, με την αναβίωσή του κάθε χρόνο από όλο και περισσότερους…
Είναι κάτι φολκλόρ που κινητοποιεί και ενεργοποιεί τον κόσμο από περιέργεια ή είναι κάτι παραπάνω;
Κατά την άποψή μας, είναι πολλά πράγματα παραπάνω από αυτό…
Σίγουρα για κάποιους παίζει ρόλο η περιέργεια αλλά αυτό αφορά κυρίως τους επισκέπτες της περιοχής, ειδικά για τις εκδηλώσεις που είναι σε ανοιχτό χώρο όπως η χθεσινή στο Κάστρο…
Για τους ντόπιους όμως, δεν υπάρχει η περιέργεια, πολύ απλά γιατί γνωρίζουν τι είναι και πως φτιάχνονται…
Είναι όμως αυτή η πραγματική διάθεση, η επιθυμία του καθενός να ξαναζήσει μέσα του το κλίμα των Χριστουγέννων, όπως το θυμάται από σαν παιδί…
Για εμάς, αλλά και για πολλούς άλλους που γνωρίζουμε, η αίσθηση της όσφρησης είναι πάρα πολύ ισχυρή…
Μας έχει τύχει να μυρίζουμε μετά από χρόνια κάτι πολύ οικείο από τα παιδικά μας χρόνια και να αποδεικνύεται πράγματι ότι είναι κάτι που έχει φτιάξει ένας δικός μας άνθρωπος με τον ίδιο ακριβώς τρόπο…
Το ίδιο συμβαίνει και με τα «σπάργανα του Χριστού» που συνδυάζουν τις παιδικές μνήμες όλων, με την αίσθηση της όσφρησης και φυσικά και της γεύσης…
Άλλωστε, εδώ δεν υπάρχουν διαφορετικές συνταγές… Νερό, αλεύρι κι αλάτι…
Σκέτες ή ζεματισμένες, με καρύδι, μέλι και κανέλα, είναι πολύ σπάνιο να βρεις μία διαφορετική, ξένη γεύση…
Κουβαλούμε μέσα μας μία εμπειρία που δεν έχει ξεθωριάσει μετά από τέσσερις και πλέον δεκαετίες. Κάλαντα στο χωριό, με το χιόνι πάνω από 30 εκατοστά, να πηγαίνουμε από σπίτι σε σπίτι και μία γιαγιούλα του χωριού να μας βάζει μέσα στο σπίτι, να καθίσουμε δίπλα στο τζάκι για να φάμε τηγανίτες στην πλάκα και να συνεχίσουμε…
Επειδή θα απουσιάσουμε για λίγες ημέρες, οι ευχές μας από σήμερα σε όλους για Καλά Χριστούγεννα!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
από την εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” 20-12-2025
