Είναι ο κόσμος μας απάνθρωπος και αφιλόξενος;
Κοιμάται ο κόσμος μας ήσυχος και παιδιά κοιμούνται στα πεζοδρόμια;
Κλείνει ο κόσμος τα αυτιά του, μπροστά στο σπαραγμό της μάνας, που είδε το νεογέννητο παιδί της, να ξεψυχά στο τσιμέντο;
Διασώζεται η αξιοπρέπεια του κόσμου από μια χούφτα ανθρώπων, που έχουν όπλο την αλληλεγγύη, την αγάπη για τον διπλανό τους;
Δεν μου αρέσει να στέκομαι μέσα στο πλήθος της αδιαφορίας.
Περνώ και μέσα από τα συρματοπλέγματα του μίσους, χωρίς να χάσω την ελπίδα και το κουράγιο, για μια όμορφη ζωή.
Στέκομαι μακριά απ’ τον απάνθρωπο και αφιλόξενο άνθρωπο.
Εσύ; Εσείς;
Γιώρες Ζούγιαν
