Οι Σοσιαλδημοκράτες νίκησαν οριακά με 25,7%
Με το 100% των ψήφων να έχει καταμετρηθεί από τις εφορευτικές επιτροπές, οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) αναδεικνύονται νικητές των βουλευτικών εκλογών στη Γερμανία, περνώντας οριακά μπροστά από τη συντηρητική παράταξη της απερχόμενης καγκελαρίου Άγγελας Μέρκελ, τη Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU).
Το SPD συγκεντρώνει το 25,7% των ψήφων, το καλύτερο αποτέλεσμα που έχει καταγράψει εδώ και πολλά χρόνια, ενώ τα CDU/CSU έλαβαν 24,1% (-8,9% σε σύγκριση με τις προηγούμενες εκλογές) – σημείωσαν με άλλα λόγια τη χειρότερη επίδοση στην ιστορία τους, έπειτα από 16 χρόνια στην κυβέρνηση.
Οι Πράσινοι καταγράφουν το υψηλότερο ποσοστό από ιδρύσεως του κόμματος, εξασφαλίζουν το 14,8% των ψήφων και αναδεικνύονται σε τρίτη δύναμη της Μπούντεσταγκ, της ομοσπονδιακής κάτω Βουλής.
Το κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP) βελτιώνει τη θέση του, συγκεντρώνοντας το 11,5% των ψήφων. Το ξενοφοβικό, ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) πέφτει από την τρίτη στην πέμπτη θέση, με το 10,3% των ψήφων. Το κόμμα Η Αριστερά πέφτει στο 4,9%.
Ποιοι θα σχηματίσουν κυβέρνηση;
Πόλος σταθερότητας στην εποχή της Άνγκελας Μέρκελ, η Γερμανία εισέρχεται σε μία μάλλον πιο απρόβλεπτη φάση, ενόψει των δύσκολων διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης, είτε από τους Σοσιαλδημοκράτες που κέρδισαν με μικρή διαφορά, είτε από τους συντηρητικούς. Από το γερμανικό Σύνταγμα δεν αποκλείεται ο σχηματισμός κυβέρνησης από το δεύτερο κόμμα: το 1980 είχε κερδίσει η Χριστιανική Ένωση, αλλά το FDP ήταν αυτό που τελικά ανέδειξε καγκελάριο τον Χέλμουτ Σμιτ.
Κομβικός αναμένεται ο ρόλος των Πρασίνων που κατάφεραν να αναδειχθούν σε τρίτο κόμμα. «Για τη συμμετοχή τους σε μία μελλοντική κυβέρνηση θα ζητήσουν και εκείνοι σημαντικά ανταλλάγματα» σχολιάζει η Deutsche Welle. «Σαφώς πιο σημαντικά από το υπουργείο Εξωτερικών και το υπουργείο Περιβάλλοντος που είχαν πάρει το 1998 ως ένα κόμμα του 6,7% για να συμμετάσχουν στην πρώτη κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρντ Σρέντερ.»
Αν αποκλειστεί οριστικά το σενάριο ενός ισχυρού κυβερνητικού σχήματος των δύο πρώτων, οι προτάσεις σύμπραξης θα στραφούν σε Πράσινους και Φιλελεύθερους. Σολτς και Λάσετ είχαν αμφότεροι θέσει ως απώτατο χρονικό ορίζοντα τον Δεκέμβριο.
Αν τα καταφέρει πρώτος ο Σολτς, θα αναδειχθεί καγκελάριος ενός συνασπισμού «φωτεινού σηματοδότη» (από τα χρώματα των κομμάτων) ενώ σε αντίθετη περίπτωση ο Λάσετ θα ηγηθεί μιας συμμαχίας «Τζαμάικα» με τους Πράσινους και το FDP. Και στα δύο σενάρια, οι συμμαχίες αυτές θα ήταν σε θέση να εξασφαλίσουν ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή.
