Πέθανε στα 81 της η Edith Scob, αξέχαστη μορφή του γαλλικού σινεμά και θεάτρου
Όποιος έχει δει μία από τις πιο απόκοσμα λυρικές ταινίες τρόμου όλων των εποχών – το “Les yeux sans visage” (Μάτια χωρίς πρόσωπο) που σκηνοθέτησε ο Ζορζ Φρανζί το 1960 – είναι αδύνατο να ξεχάσει ποτέ την 23χρονη Εντίθ Σκομπ στον κεντρικό ρόλο του υπερευαίσθητου κοριτσιού που περιφέρεται με την πήλινη μάσκα για να μη φανεί το παραμορφωμένο της πρόσωπο.
Η Σκομπ πέθανε σήμερα σε ηλικία 81 ετών. Γεννήθηκε στο Παρίσι με το όνομα Édith Scobeltzine και ήταν εγγονή Λευκορώσου στρατηγού και κατόπιν εμιγκρέ. Η μητέρα της ήταν δημοσιογράφος, ο πατέρας της αρχιτέκτονας και ο μεγαλύτερος αδελφός της, Μισέλ Σκομπ, ήταν Ολυμπιονίκης της ποδηλασίας. Στα 14 της αναγκάστηκε να κάνει ειδική θεραπεία για να καταπολεμήσει την ανορεξία της, η απόκοσμα λεπτή της φιγούρα πάντως θα την συνόδευε σε ολόκληρη την καριέρα της.
Ήταν η αγάπη της για τη λογοτεχνία που την έστρεψε προς τις δραματικές τέχνες και ανέλαβε τον πρώτο της ρόλο στη σκηνή ως φοιτήτρια ακόμα στη Σορβόννη. Θα ακολουθούσε και ο κινηματογράφος, στον οποίο επίσης διέπρεψε σε μια σειρά από «εκκεντρικούς» ρόλους που τόνιζαν το εύπλαστο και «αγιογραφικό» πρόσωπό της. Συνεργάστηκε με μεγάλους σκηνοθέτες όπως ο Μπουνιουέλ, ο Ραούλ Ρουίζ και πιο πρόσφατα ο Λεό Καράξ στις ταινίες «Οι εραστές της γέφυρας» και στο “Holy Motors” (και πάλι με μάσκα – φόρο τιμής στην ταινία του Φρανζί) για το οποίο κέρδισε το δεύτερο της βραβείο Σεζάρ το 2012.
Μετά τα γεγονότα του Μάη του ’68, η Εντίθ Σκομπ είχε ιδρύσει μαζί με τον σύζυγό της, τον σημαντικό Έλληνα συνθέτη Γιώργο (Ζωρζ) Απέργη ένα πρωτοποριακό θέατρο στην Μπανιολέ του Παρισιού με στόχο την προσέλκυση του μη προνομιούχου κοινού. Με τον Απέργη είχαν κάνει δύο γιους, τον Αλεξάντρ και τον Ζερόμ, αμφότεροι συγγραφείς.
