Το πρόβλημα του ενεργειακού κόστους, δείχνει ότι θα αποτελέσει κορυφαίο ζήτημα το επόμενο διάστημα. Ήδη άλλωστε προκαλεί προβλήματα το τελευταίο εξάμηνο αφού προκαλεί ντόμινο αυξήσεων στο εμπόριο και τις υπηρεσίες ενώ αποτελεί πονοκέφαλο για τους πολίτες που βλέπουν με φόβο και ανησυχία το μέλλον.
Δεν είναι απλό θέμα και για αυτό το έχουμε βάλει στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης εδώ και καιρό όπως έχει κάνει κι όλος ο πλανήτης. Οπότε δεν πιστεύουμε ότι υπάρχουν και εύκολες απαντήσεις.
Παρ’ όλα αυτά νομίζουμε ότι η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει στην εκπόνηση ενός συνολικού σχεδιασμού ενώ είναι φανερή και η καθυστέρηση της ΕΕ για τις κοινές πολιτικές. Προφανώς υπάρχουν και συσχετίσεις μεταξύ των δύο αυτών καθυστερήσεων, αφού οι κυβερνήσεις περιμένουν να δουν τι θα κάνει και η ΕΕ και μόνες τους δεν μπορούν όλες να σηκώσουν το βάρος.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο αν «θα κρυώσουμε τον χειμώνα». Κρυώνουμε πολλά χρόνια τώρα, λόγω της μείωσης των εισοδημάτων μετά τη μεγάλη κρίση και τους περιορισμούς στους μισθούς από τα μνημόνια. Υπάρχουν πολυκατοικίες που έκλεισαν τους καυστήρες εδώ και μία δεκαετία και δεν πρόκειται να τους ξανανοίξουν.
Το κεντρικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι αν είμαστε σε μία περίοδο που «πρέπει να κάνουμε θυσίες» ή διανύουμε μία κανονική περίοδο με μεγάλα, όμως θέματα μπροστά μας.
Αυτή η διάκριση είναι σημαντική πολιτικά γιατί πάνω σε αυτή θα γίνουν και διαφορετικές επιλογές. Όσο η ΕΕ και οι κυβερνήσεις σε γενικές γραμμές θεωρούν ότι δεν είμαστε σε πολεμική περίοδο, οι λύσεις θα προέρχονται και από ένα οικείο πλαίσιο και από την κρίση: Λιτότητα, εξοικονόμηση πόρων, επιδοτήσεις.
Αν συμφωνήσουμε ότι διανύουμε μία μείζονα κρίση, σε αναλογίες με αυτήν του 2009-2010 τότε θα πρέπει να πάμε και σε ανάλογες λύσεις. Με τη γνώση πια ότι απαιτείται κοινωνική συναίνεση και κοινωνική συμμετοχή. Οπότε, οφείλει αύριο η κυβέρνηση να διατυπώσει ένα σχέδιο για το πώς θα βγει ο χειμώνας και να περιορίσει τη ρητορική περί εκλογών και πώς θα έχει αλλάξει η χώρα το 2023.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
