Πρέπει να είδα συνολικά από το μουντιάλ, γύρω στις δύο ώρες κι αυτό λόγω της παράτασης κυρίως στον τελικό. Κατά βάση είδα μετά το 70ο λεπτό του τελικού, ο οποίος πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ήταν μία γερή δόση από καλό ποδόσφαιρο.
Κυρίως όμως ήταν ένα διεθνές γεγονός, από αυτά που «πρέπει να έχεις δει». Για αυτό άλλωστε έφτιαξε αμέσως σχεδόν και τον μύθο του, από όσους είναι σίγουροι ότι είδαν τον «καλύτερο τελικό» όλων των εποχών ή από όσους αποφάνθηκαν ότι ο Μέσι τελικά είναι καλύτερος από τον Μαραντόνα.
Αυτή η επείγουσα ανάγκη να μυθοποιηθεί ένα γεγονός δεν είναι παρά μία άλλη εκδοχή της εμπορευματοποίησής του. Εδώ μιλάει πρώτα η αγορά, η οποία ήδη πουλάει τις νέες μυθολογίες που γεννήθηκαν στο Κατάρ. Που όταν λες τη λέξη Κατάρ αμέσως οδηγείσαι και σε αρνητικές σκέψεις αναλογιζόμενος το πλήθος των εργατών που χάθηκαν για να γίνουν αυτά τα γήπεδα. Δεν είναι μικρό και αυτό το γεγονός ώστε να μειωθεί ο ρόλος του στη διαμόρφωση σήμερα της επικαιρότητας. Για αυτό και είχε σημασία και το μποϊκοτάζ που έγινε.
Απλώς είσαι μπροστά σε τόσο μεγάλα γεγονότα που συγκινούν από ένα φτωχόπαιδο στο Μπουένος Άιρες ως ένα στέλεχος επιχειρήσεων στο Παρίσι ή έναν μετανάστη από την Αφρική, τότε δύσκολα μπορείς να το παραλείψεις.
Το θέμα είναι πώς πάμε παρακάτω, μέσα από τις συλλογικές μας εκφράσεις, τις συζητήσεις μας. Έχει νόημα το ποδόσφαιρο στις μέρες μας; Και τι σημαίνει αυτή η αγορά γύρω από ένα αθλητικό γεγονός, το οποίο συμπλέκεται με κρατικά και διεθνή συμφέροντα; Ας ελπίσουμε ότι θα κρατήσει αυτή η συζήτηση.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
