Είχε ένα τετράδιο με μία και δυο γραμμές.
Έκανε αγώνα να φτιάξει ένα όμικρον της προκοπής, ένα γιώτα να μη γέρνει πολύ, ένα άλφα της αξιοπρέπειας, ένα ύψιλον, ένα ει, … Έκανε όμως ένα καλλιγραφικό και περίτεχνο πι, που και τώρα αιφνιδιάζει.
Η απαιτητική μητρική ή πατρική ή.., στοργή και επιμέλεια στις πρώτες μελέτες, είναι βασικό στοιχείο για τη διαμόρφωση των νέων.
Ο δάσκαλος όμως, έχει το σημαντικότερο ρόλο.
Το φάρμακο είναι να διαλύει τη θολούρα, αβίαστα, γνωστικά, υπομονετικά και δασκαλεύοντας να μεταδίδεις αραιώνοντας τα σύννεφα και να διδάσκεις αλλού προβληματίζοντας, αλλού χαράζοντας πορείες, κι αλλού ηρεμώντας.
Πάντα νηφάλιος, ειρηνικός, γαλήνιος, με το χαμόγελο της αγάπης βγαλμένο απ’ την καρδιά σου.
Ο δάσκαλος είναι ένας μικρός Ήλιος της υπομονής και της αγάπης.
Το να είσαι δάσκαλος, είναι κάτι από τα πιο όμορφα.
Ας είναι, να μιλώ και να σωπαίνω όταν πρέπει, όπως πρέπει, όσο πρέπει…
Ας είναι να χαμογελώ… για σένα!
Γιώργος Μακρίδης
