Έχει προκύψει ένα ιδεολογικό και πολιτικό ζήτημα με τα εκτεταμένα μέτρα παρέμβασης στην οικονομία που επιλέγουν οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη, μεταξύ αυτών και η ελληνική.
Το ότι έπρεπε να κάνουμε για να είμαστε στη δύσκολη θέση σήμερα δεν έχει να κάνει με την αναγκαία στήριξη του συστήματος δημόσιας υγείας ή των μηχανισμών πρόληψης.
Τι είναι άραγε χειρότερο; Οι νέοι περιορισμοί στις μετακινήσεις, η απειλή της ασθένειας, η ανησυχία για την κατάρρευση της οικονομίας; Κανείς δεν μπορεί να τα ξεχωρίσει όπως έχουν κάτσει αδιάλυτα στο βάθος των πιο σκοτεινών μας σκέψεων.
Βρισκόμαστε εντός του κύκλου των χωρών που πλήττονται από τον κορονοϊό. Φαίνεται δε, από τις τοποθετήσεις των ειδικών ότι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε για να φτάσουμε στο τέλος. Φαίνεται ότι τα δύσκολα είναι ακόμη μπροστά μας. Είναι ένας αγώνας αντοχής.
Μέσα σε όλες τις άλλες αγωνίες μας, μας έχει πιάσει και μια εμμονή να βγουν όλα τα απαγορευτικά μέτρα με τη μία. Κι από την άλλη να ρυθμιστούν και τα πάντα στην οικονομία με μία μόνο εγκύκλιο αν είναι δυνατό. Τα θέλουμε όλα και σε λίγες ώρες.
Θυμάμαι μία νύχτα σε μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα περισσότερα από 15 χρόνια τώρα, στις καλές μέρες που ταξιδεύαμε και νομίζαμε ότι ο κόσμος είναι δικός μας, θυμάμαι λοιπόν που ξύπναγα μέσα στον ύπνο μου απότομα από τις σειρήνες των περιπολικών της Αστυνομίας.
Οι κάτοικοι της Πρέβεζας, αλλά και οι χιλιάδες επισκέπτες της, θα μπορούν σε πολύ λίγο χρόνο να χαρούν, αλλά και να εξυπηρετούνται από μία σύγχρονη είσοδο την οποία δικαιούται η πόλη.
Μέρα με την ημέρα και παρότι οι καιρικές συνθήκες είναι απόλυτα ευνοϊκές για βόλτες, διαπιστώνουμε πως οι αριθμοί των συμπολιτών μας, που βολτάρουν, μειώνονται…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.OKΠολιτική Απορρήτου
