Tag: ΓΙΑΝΝΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ο χρόνος που περνά,  αλλά  γυρίζει πίσω στα γραπτά, στη μνήμη, στις καρδιές, κάθε φορά έχει και άλλο ζύγι. Καθώς ο χρόνος τρέχει, η κάθε ψυχή κάτι άλλο επιζητεί, που το άτομο μπορεί ή δεν μπορεί να ονοματίσει. Η σκέψη σταματά ή προχωρά μπρος στα «γιατί…», «μήπως …», «αν ..», «άραγε». Ο χρόνος μοιράζεται άνισα, με διαφορετική απόλαυση, αλλά με την ίδια ένταση,...

Πάσχα στη δεκαετία του ‘50 Ο Ήλιος ήταν ζεστός και ο καιρός Νοτιάς. Όλα φαίνονταν φρέσκα και το καινούργιο πράσινο της Άνοιξης λαμπίριζε στα κλαδιά των δέντρων, στους κήπους και στους ελεύθερους χώρους του Κάστρου. Όλα έδειχναν το περπάτημα της Άνοιξης. Όλη τη Μεγάλη βδομάδα δούλευα με τον πατέρα μου, που είχε γυρίσει από τις εξορίες  πριν έντεκα μήνες και πίστευα ότι...

Αποκριές 198… Ο  Νίκος, ο Τάσος, η Ελισάβετ, ο Αλέξης, ο Κωσταντής, ο Κώστας, ο Γιώργος,  η Κατερίνα, η Μάρθα, η Γεωργία, ο Ηλίας, η Μαρία και η Πόπη, φτιάξαμε μια παρέα (όμιλο, μπουλούκι), κάτι ανάμεσα από Μπατίδους, “Πάρα πολύ μπατίδεψα, βγήκ’ απ’ το νισάφι η μάνα μου με καρτερεί κι εγώ είμαι στο σοκάκι “ και Καραμπέρηδες “Χαλασιά σ’ Καραμπεριά ,με τα γλέντια τα πολλά Χαλασιά...

Οι αλάνες του Κάστρου Η μνήμη όλο ζητάει ένα φως για να πιαστεί, να φτιάξει ένα ξέφωτο, να μείνει εκεί και να έρθουν και άλλοι, να δουν, να θυμηθούν, να ονειρευτούν. Οι θύμησες αρνούνται να γίνουν λησμοσύνη. Επιμένουν να γίνουν καρπός του αθώρητου, για μερικούς και θεατό για άλλους. Σε όλα τα παλιά Γιάννινα, σε κάθε γειτονιά τα παιδιά έβρισκαν ελεύθερους...

Πρωτοχρονιά 1953 Κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς γυρίζαμε από τα χαράματα πέντε ή έξι το πρωί και λέγαμε τα κάλαντα. Οι νοικοκυρές ξυπνούσαν εκείνη την ώρα και ετοίμαζαν, φαγητά, γλυκά. Σε όλα τα σπίτια, οι κουζίνες είχαν φως και σε πολλά, τα ξύλα έκαιγαν τις γάστρες. Δεν παραπονιόταν ούτε ένας, που τόσο πρωί άκουγε τα κάλαντα: “Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, κι αρχή καλός μας χρόνος. Άγιο-Βασίλης...

Χριστούγεννα  1956 Το χιόνι ήταν δυο πιθαμές. Το ξυπνητήρι χτύπησε στις τέσσερις και τέταρτο, ξημερώματα. Σηκώθηκε και ετοιμάστηκε να πάει, εκεί κοντά στο Παλλάδιο, να πάρει και να μοιράσει τις εφημερίδες. Πλησίαζαν Χριστούγεννα και το σπίτι είχε μόνο λίγες δραχμές! Πήρε τα δέματα των εφημερίδων για την Αθήνα, να φύγουν με το πρώτο λεωφορείο και το δέμα για το πρακτορείο εφημερίδων. Τα...

Πιάστε την, φώναξε. Την έδειξε με το χέρι, πάνω από το άλογό του. Φεγγοβολούσε η δεκαεπτάχρονη Άνοιξη που ακύρωνε την κάθε καταιγίδα, την κάθε παγωνιά, τον σκληρό χειμώνα. Την είχε ξαναδεί στην αγορά, μα δεν είχε δώσει τέτοια διαταγή. Το πανέμορφο ζαρκάδι δεν έχασε χρόνο. Εκεί στη διασταύρωση της Τσαπαλάμου με τη Γλυκήδων, σκαρφάλωσε στον τοίχο και πήδηξε από την άλλη...