Tag: ΝΕΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ

Μάζεψε τις χαρές, να μαζέψω τις αγάπες, να τις βάλουμε παρέα με τις ελπίδες. Μ’ αυτά θα φτιάξουμε βόμβες … Ξέρω να συναρμολογώ τέτοιου είδους βόμβες … Θ’ ανεβούμε στο Μιτσικέλι, στην κορυφή του, και από εκεί θα βομβαρδίσουμε τη Γη. Κι αν μας συλλάβουν, μη φοβάσαι, οι χειροπέδες θα γελούν και δε θα κλείνουν… Οι δικαστές δε θα ‘χουν νόμους …για να μας...

Μέσα από τις υπερβατικές εικόνες των ονείρων και των συλλογισμών μας, μέσα από τις εικόνες της μνήμης μας, μέσα από τις εικόνες της καθημερινότητάς μας, περνάμε τα όρια του πραγματικού, του φανταστικού, του ανεκτού, της κανονικότητας, της εκμετάλλευσης, της ανέχειας. Κάποιες εικόνες μένουν ανεξίτηλα στον τόπο και το χρόνο! Σβήνουμε τα τραύματα που μας έχουν σφραγίσει; Προσπερνάμε τα οδυνηρά περιστατικά που βιώνουμε; Κρατάμε...

Το σχολείο ήταν πεσμένο… Οι τοίχοι έστεκαν άχαροι, μισοί… Τζάμια σπασμένα… Λίγα κομμάτια σπασμένα θρανία. Μερικά βιβλία σκονισμένα. Λερωμένες σελίδες χαρτιού, στα χώματα του δαπέδου! Ένας γερμένος σχολικός πίνακας, όπου οι διδάσκοντες έγραφαν και ζωγράφιζαν  ιδέες. Ένα άδειο μελανοδοχείο… Πήρε, τον κοντυλοφόρο και τον έκανε  σαΐτα, ακόντιο… Έκανε βόλτες κοιτώντας πάνω- κάτω, αριστερά- δεξιά, με ένα βλέμμα αδιάφορο, αμήχανο, λες και κοίταζε μακριά, πολύ μακριά… Με...

Τα βουνά μένουν στη θέση τους όλες τις εποχές. Τα χτυπούν οι αέρηδες, τα σκεπάζουν τα χιόνια. Τα χτυπούν οι αστραπές, τα δροσίζουν οι βροχές, μα αντέχουν! Τα ποτάμια δεν αλλάζουν δρόμο. Οι λίμνες μαγεύουν. Τα δέντρα αντέχουν. Όμως η θάλασσα ταξιδεύει, χωρίζει, αποδεσμεύει, ενώνει. Είναι το στοιχείο που έδωσε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να φύγουν και να γυρίσουν ή όχι....

Η ζωή του καθενός είναι ένα μοναδικό μεγάλο ταξίδι, χωρίς τέλος. Η μουσική είναι ανάμεσα στους ανθρώπους και τους ταξιδεύει. Η υγεία, η παιδεία, η εργασία είναι από τα αγαθά που δεν πρέπει να τα στερηθεί, ούτε ένας άνθρωπος. Όσοι δούλεψαν για να έχουν μια σύνταξη, πρέπει να την έχουν χωρίς τις περικοπές που έγιναν. Δεν θέλω τα επιδόματα και δεν μου αρέσει...

Αναζητούμε τα πραγματικά τοπία που θα στεγάσουν τα όνειρά μας; Προστατεύουμε τα αμόλυντα τοπία από τις βλέψεις αυτών που θέλουν να τα καταχραστούν και να τα αλλοιώσουν, για να γεμίσουν τα πουγκιά τους; Αντιστεκόμαστε σε όσους και όποιους επιχειρούν με τις επιχειρήσεις τερατόμορφων αιολικών πάρκων και  άλλων επιχειρήσεων να καταστρέψουν για πάντα  τις σαγηνευτικές κορυφές, τα μαγευτικά μονοπάτια, ρέματα, λαγκαδιές, ποτάμια … Να αφανίσουν...

“Είμαστε μια οικογένεια τριών ατόμων. Κάθε φορά ο λογαριασμός ρεύματος πάνω από εκατόν πενήντα (150) ευρώ, δεν είχε έρθει ποτέ. Αποφασίσαμε λόγω παιδιού να τοποθετήσουμε κλιματιστικό, για να έχουμε ζέστη το χειμώνα! Τέλη Οκτωβρίου ήρθε ο πρώτος λογαριασμός (μετά την τοποθέτηση), τριακόσια (300) ευρώ! Το θεωρήσαμε λογικό και αναμενόμενο. Τέλη Φεβρουαρίου ήρθε λογαριασμός, χίλια εκατόν ενενήντα δυο (1192) ευρώ!...

Σταλμένο σε μένα και όχι μόνο. “Φίλε μου ξαναεμφανίστηκε δυναμικά ο πληθωρισμός! Οι μισθολογικές αυξήσεις δεν καλύπτουν την ποσοστιαία άνοδο των ανατιμήσεων! Εμείς οι συνταξιούχοι και πολλοί άλλοι ; Δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στα νέα επίπεδα του κόστους διαβίωσης! Μας οδηγούν σε φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση; Τα στοιχεία που υπάρχουν, δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν αφορά αποκλειστικά τα ευάλωτα νοικοκυριά αλλά διαχέεται...

Το σχολείο ήταν πεσμένο… Οι τοίχοι έστεκαν άχαροι, μισοί... Τζάμια σπασμένα... Λίγα κομμάτια σπασμένα θρανία. Μερικά βιβλία σκονισμένα. Λερωμένες σελίδες χαρτιού, στα χώματα του δαπέδου! Ένας γερμένος σχολικός πίνακας, όπου οι διδάσκοντες έγραφαν και ζωγράφιζαν  ιδέες. Ένα άδειο μελανοδοχείο... Πήρε, τον κοντυλοφόρο και τον έκανε  σαΐτα, ακόντιο... Έκανε βόλτες κοιτώντας πάνω- κάτω, αριστερά- δεξιά, με ένα βλέμμα αδιάφορο, αμήχανο, λες και κοίταζε μακριά, πολύ μακριά... Με...

«Δάσκαλε, με θυμάσαι… είμαι ο μαθητής σου… Για να μη πεθάνω από πείνα, πρέπει να ζήσω σαν πεθαμένος; Το μυαλό μου δάσκαλε δεν πεθαίνει. Η ψυχή μου δεν πεθαίνει. Αγωνίζομαι δάσκαλε και θα νικήσω. Αγωνίζομαι και για τους άλλους και θα νικήσουμε. Τις Κυριακές φοράω τα γιορτινά μου… αλλά θυμάμαι τα παιδιά που πεινάνε, που δεν μπορούν να εργασθούν,...

Σταλμένο σε μένα από το φίλο Δημήτρη και όχι μόνο. ” Φίλε μου οι κυκλικοί κόμβοι, είναι πολύ χρήσιμοι, αλλά πρέπει να βελτιωθούν! Ο κόμβος Μολυβαδιάς, στο δρόμο Γιάννινα- Πρέβεζα, όπως και ο κόμβος  του Ελληνικού, της δεύτερης επαρχιακής οδού, έχει μια λωρίδα! Μπορεί να ελαττωθεί η ακτίνα του κύκλου, να γίνει και δεύτερη λωρίδα. Έτσι θα ευκολύνεται η κίνηση για...

Η εξέλιξη του ανθρώπου μέσα στους αιώνες, είναι αποτέλεσμα των στόχων και των δράσεων της ανθρωπότητας, βάζοντας τον άνθρωπο στο κέντρο της έννοιας Πολιτισμός. Η ατομική και συλλογική καλλιέργεια των ανθρώπων, ήταν και είναι η αγάπη και η προσπάθεια εκείνων που πάντοτε φρόντιζαν και ενδιαφέρονταν για την εξέλιξη του πολιτισμού. Γι’ αυτούς τα οράματα που εμπνέουν τους δημιουργούς και ο καλλιτεχνικός...

Φίλε μου, θυμάσαι τα έθιμά μας; Κυριακή του Πάσχα ώρα έντεκα στη Μητρόπολη. Μετά ευχές στον Μητροπολίτη μας. Παίρναμε και το αυγό μας. Αυτό έμεινε! Δευτέρα μετά το Πάσχα στον Άγιο Νικόλαο αγοράς. Μια χρονιά στο δρόμο αισθανθήκαμε δυνατό σεισμό. Αλλά εμείς πήγαμε στην εκκλησία, λες και δεν συνέβηκε κάτι. Τρίτη στην Αγία Μαρίνα. Παρασκευή Ζωοδόχου Πηγής, όλοι με τα φαγητά μας, στην Περίβλεπτο....

Η Μεγάλη Εβδομάδα μας δείχνει το δρόμο της αναγέννησης της ελπίδας. Μας δείχνει το δρόμο να κερδίσουμε τον κάθε αγώνα, τους αγώνες με το χρόνο. Κάθε μέρα του Μεγαλοβδόμαδου έχει τις ομορφιές της. Όμως η Μεγάλη Παρασκευή είχε τα ιδιαίτερά της. Τα κορίτσια, με τα καλά τους στολίζουν τον Επιτάφιο και βοηθούν η μια την άλλη, ακόμη και αν έχουν μαλώσει. Έπειτα...

Σταλμένο σε μένα, από τον Τάκη και όχι μόνο για μένα. “Σήκωσε τα λάβαρα μέσα σ’ αυτή την ομίχλη. Θα βγουν πολλά καλά κι ας είναι όλα γύρω σου μέσα σ’ αυτήν. Κι αν όλοι σου λένε μάζεψέ τα, πήγαινε κλάδεψε τα δέντρα σου, σκάλισε τον κήπο σου, κάτσε στη γωνιά σου, εσύ κράτα τα λάβαρα ψηλά, να τα βλέπουν όσοι...

Άνοιξη! Περπατώ, ανασαίνω, κοιτάζω γύρω μου και η καρδιά μου βροντοχτυπάει μέσα μου, σαν μηχανικό σφυρί. Όλα ζωντανεύουν, όλα ομορφαίνουν. Όλα φαίνονται φρέσκα και το καινούργιο πράσινο της Άνοιξης λαμπιρίζει στα χωράφια, στους κήπους, στα κλαδιά των δέντρων… Θέλω να τρέξω στην παραλία, μαζί με τα πουλιά, εκεί πιο πέρα με τα φύκια. Να χώσω τα πόδια μου στην άμμο και να...

Τον κάθε κανόνα ή προσταγή, μερικοί τον ακολουθούν. Μερικοί δεν μπορούν να προσδιορίσουν τρόπο, τρόπους να τον πραγματοποιήσουν, μια και κάθε τρόπος μπορεί να είναι συμβιβαστός με τον κανόνα. Στον κάθε κανόνα ή προσταγή ο κάθε ένας υπακούει ή αντιδρά, έτσι ή διαφορετικά. Ο ένας τον ερμηνεύει με έναν τρόπο και ο άλλος με άλλον! Ποιος όμως αποφασίζει για το...

Πάντοτε, σχεδόν κάθε μέρα, από κάπου αναχωρούμε και  κάπου φθάνουμε. Κάποιοι γίνονται περίγελο στα υποκριτικά ρεμβώδη μάτια μιας κάποιας κοινωνίας! Κάποιοι άλλοι βουλιάζουν στα έσχατα της ύπαρξής τους, βιώνοντας την απόλυτη μοναξιά και προδοσία, αναπολώντας εικόνες και καταστάσεις από το παρελθόν. Αν δεν αναγνωρίσουμε τα λάθη του παρελθόντος. Αν δεν μπορέσουμε να δούμε το είδωλό μας γυμνό στον καθρέφτη μας. Αν κάνουμε μετατόπιση...

Βλέπει κάποιος τις στρατιές των νεκρών, που μέρα με τη μέρα χαρτογραφούν την κανονικότητα; Βλέπει κάποιος το δράμα που ζει η χώρα και τον Γολγοθά χιλιάδων και χιλιάδων ανθρώπων εντός και εκτός ΜΕΘ, εντός και εκτός νοσοκομείων, εντός λεωφορείων και εκτός εργασίας; Βλέπει κάποιος την τραγωδία εκείνων που χάνονται χωρίς να έχουν τη βοήθεια που τους πρέπει; Βλέπει κάποιος το άχθος της...

Οι χιονονιφάδες είναι κρύσταλλοι πάγου  και σχηματίζονται καθώς τα σταγονίδια του νερού παγώνουν στην ατμόσφαιρα, όταν η θερμοκρασία είναι κοντά ή κάτω από τους μηδέν βαθμούς Κελσίου. Συνδυάζονται περίπου εκατό χιλιάδες σταγονίδια και παράγουν μια νιφάδα, σε μισή ώρα περίπου! Μου αρέσουν οι χιονονιφάδες. Δε μου αρέσουν οι χιονοστιβάδες, οι χιονοθύελλες. Δε μου αρέσουν όσοι κλέβουν τις ζωές μας. Δε μου...