Αυτές τις μέρες ή βάζεις πετρέλαιο στον καυστήρα ή κρατάς τα λεφτά για να βγάλεις το μήνα. Και τα δύο μαζί δεν γίνεται. Αρκετοί αναβάλλουν να πληρώσουν τον λογαριασμό ρεύματος και κάμποσοι πάνε σε διακανονισμό με δόσεις. Οι περισσότεροι δηλαδή προσπαθούν να διαχειριστούν την κατάσταση, πηγαίνοντας όσο γίνεται πιο πίσω τις υποχρεώσεις τους και με την ευχή ότι θα τελειώσει τουλάχιστον αυτός ο μακρύς χειμώνας με την Ισημερία και θα είναι λίγο πιο ζεστά.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι το τώρα, αλλά το μετά. Οι προσδοκίες για το μέλλον είναι πολύ χαμηλές και κυριαρχεί απαισιοδοξία. Αυτή τη στιγμή τίποτα δεν μοιάζει να πηγαίνει καλά και υπάρχει ανησυχία ότι από Σεπτέμβρη όλα θα είναι ακόμα χειρότερα. Ήδη τα νέα για αυξήσεις των επιτοκίων που θα επιβαρύνουν τα δάνεια και αύξηση των περιορισμών στην οικονομία, προετοιμάζουν το έδαφος.
Ο δε πόλεμος στην Ουκρανία αύξησε ακόμα περισσότερο την ανησυχία και την απαισιοδοξία όλων μας κι ας απέχουμε τόσο μακριά από το πεδίο των μαχών.
Όταν το κλίμα είναι αρνητικό, δεν είναι εύκολο να βρεις τον δρόμο της εξόδου. Ακόμα και καλές προσπάθειες να γίνουν, αντιμετωπίζονται με καχυποψία και αρνητισμό από τον πολύ κόσμο που αισθάνεται ότι κανείς δεν τον υπολογίζει και ότι σηκώνει δυσανάλογα βάρη. Για αυτό και μοιάζουν και στενά τα περιθώρια κινήσεων της κυβέρνησης, η οποία είναι αναγκασμένη να κινείται πάνω στο υπόστρωμα της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Υποτίμησε όμως για μεγάλο χρονικό διάστημα τις ανησυχίες της κοινής γνώμης ειδικά για την ακρίβεια στα ράφια και προσπάθησε να λειτουργήσει κατευναστικά χωρίς να έχει εναλλακτικές λύσεις. Κι αυτό την οδηγεί τώρα σε αδιέξοδα.
Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι προτιμότερο να ενισχύονται και οι βασικοί κοινωνικοί πυλώνες ώστε να αυξάνεται και το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη. Στήριξη των νοσοκομείων, ενίσχυση των σχολείων ή πρόσκαιρη μείωση των ειδικών φόρων θα ήταν μία αρχή.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
