Ο Μάιος έφυγε γρήγορα τρέχοντας και αυτός να προλάβει τις εξελίξεις που έχουν πάρει πια πλανητικές διαστάσεις, με την παγκόσμια κοινότητα να ζει πρωτόγνωρες στιγμές για τις τελευταίες δεκαετίες, με έναν πόλεμο, αλλά και ένα πλήγμα στις αγορές και τις οικονομίες.
Δεν ήταν παράλογο συνεπώς που είχαμε και πολιτικές εξελίξεις με τα συνέδρια τεσσάρων κομμάτων ενώ στο γύρισμα της εποχής τέθηκε ακόμα πιο χειροπιαστά και το ερώτημα των πρόωρων εκλογών.
Και δεν είναι παράλογο, γιατί αν υπάρχει ακόμα πολιτική, δεν μπορεί παρά να συγχρονίζεται με την κατάσταση που δημιουργείται στις κοινωνίες. Κι αυτό που μας έδωσε καλά να το καταλάβουμε αυτή η τρομερή τριετία που διανύουμε, είναι ότι όλα μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή, οι αναθεωρήσεις είναι συνεχείς και το έδαφος πάνω στο οποίο γίνονται οι αναλύσεις και οι προβλέψεις είναι τρομερά ασταθές.
Η διελκυστίνδα για το πότε θα γίνουν οι εκλογές, έχει πολλές κρυφές παραμέτρους. Η εκλογολογία πλήττει την κυβέρνηση στο αφήγημά της ότι «όλα είναι υπό έλεγχο», από την άλλη όμως δίνει και ένα σήμα στο εκλογικό σώμα, ότι μία νέα νίκη του κυβερνώντος κόμματος θα επιφέρει ακόμα περισσότερη σταθερότητα σε αυτούς τους ασταθείς καιρούς.
Από τη μεριά της η αντιπολίτευση πιέζει την κυβέρνηση ώστε να είναι σε συνεχή κατάσταση «άγχους» στο να δείχνει έργο ενώ η κατάσταση την εμποδίζει στην υλοποίηση μεγάλων σχεδιασμών. Επιπλέον όμως, η άρνηση της κυβέρνησης να δεχθεί να λάβει την απόφαση για πρόωρες κάλπες υπό πίεση, δίνει χρόνο στην αντιπολίτευση να ανασυνταχθεί και επιτείνει και τη φθορά της κυβέρνησης.
Κατά συνέπεια, για τα κόμματα αυτή η κατάσταση μπορεί να είναι αντιφατική, είναι όμως και μέσα στη λογική τους για ένα διαρκές παίγνιο τακτικών και σχεδιασμών. Ζουν για τέτοιες περιόδους.
Παρ’ όλα αυτά, καταλαβαίνουμε όλο και πιο έντονα όσο περνάει ο καιρός ότι είμαστε μπροστά σε προκλήσεις που υπερβαίνουν τις συγκυρίες. Μια αύξηση της έντασης στο πολεμικό μέτωπο θα έχει και άρωμα παγκόσμιας σύρραξης. Ενώ η ταραχή στην εφοδιαστική αλυσίδα και η ακρίβεια, δοκιμάζουν τα όρια αποδοχής και συναίνεσης στο κυρίαρχο αφήγημα της οικονομίας.
Νιώθουμε ότι ζούμε περιόδους μεγάλων αλλαγών, έχοντας όμως την ανάγκη για σταθερότητα, νοσταλγώντας τις «παλιές καλές ημέρες». Που μάλλον δεν ήταν και τόσο καλές, όσο καταλαβαίνουμε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
