Σημασία έχει ο άνθρωπος. Όχι μόνο ως το επίκεντρο των πολιτικών προστασίας, αλλά και ως η κινητήρια δύναμη για να αλλάξουν τα πράγματα. Αλλά σημασία έχουν και οι πολιτικές, η ανάπτυξη δράσεων που να αφορούν τους πολλούς, την κοινωνία όπως λέμε.
Αν το δούμε χωριστά, μια εικόνα που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο, από τις πολλές αυτές τις μέρες, είναι εκείνη η νοσοκόμα που κοιμάται πάνω στο γραφείο της στην Ιταλία φορώντας τη μάσκα της. Είναι η εικόνα του «ανώνυμου» λειτουργού που κάνοντας απλώς τη δουλειά του προσφέρει τα μέγιστα στην κοινότητα, σώζοντας κυριολεκτικά ζωές.
Είναι όμως και πολλοί ακόμα. Και είναι και οι «επώνυμοι», οι πολιτικοί, οι ειδικοί που μπαίνουν μπροστά, όσοι λαμβάνουν αποφάσεις ρισκάροντας συχνά να τους αδικήσει η πραγματικότητα.
Οι πολιτικές από την άλλη, είναι αυτό που λέει το όνομά τους, αυτές οι γραμμές που ενώνουν τα άτομα, τα ξεχωριστά υποκείμενα πάνω σε έναν κοινό ιστό που τον ονομάζουμε κατά το αρχαίο πρότυπο «πόλις». Είναι η ίδια η δημοκρατία. Γιατί δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ότι δημοκρατία είναι η σύνδεση, η συνεργασία, αυτό που ενώνει τους ανθρώπους οι οποίοι συνεχίζουν να διατηρούν την ανεξαρτησία και αυτονομία μας. Αυτές τις μέρες δίνεται και ένας αγώνας για την πόλη, για τη δημοκρατία.
Το γεγονός ότι αποθεώνεται πια το δημόσιο σύστημα Υγείας, είναι ίσως ένα από τα μάλλον απρόσμενα της εποχής. Και το λέω απρόσμενο γιατί μέχρι σήμερα και επί πολλά χρόνια μέσα στην κρίση, το δημόσιο σύστημα Υγείας συκοφαντήθηκε, επικρίθηκε, υπονομεύτηκε, έγινε και γίνεται προσπάθεια να πωληθεί. Είναι εντυπωσιακό πώς μέσα σε λίγες μέρες, ο κόσμος στράφηκε με τόση αγωνία και τόση εμπιστοσύνη προς τους γιατρούς τους, τους νοσηλευτές, τα νοσοκομεία και τους ζητάει στήριξη.
Αν είναι να μάθουμε κάτι από αυτή τη μεγάλη περιπέτεια που περνάμε, ας είναι και η πίστη μας στον άνθρωπο, την κοινότητα, τη δημοκρατία. Θα είναι μεγάλο κέρδος για το μέλλον.
