Το χειρότερο που έχει γίνει με τον ακραίο λόγο, τη βία και τη φασιστική λογική είναι ότι έχει κανονικοποιηθεί, ότι έχει φτάσει να μοιάζει φυσικό φαινόμενο. Κι αυτό έχει να κάνει και με την άνοδο της πολιτικής ακροδεξιάς γιατί ως ένα βαθμό όταν κάποιος βλέπει και κάποιον πολιτικό να μιλάει με άγρια βία και μισαλλοδοξία, τον μιμείται ή αισθάνεται ασφαλής και αποδεκτός στο να τον μιμείται.
Αλλά η ανοχή στον λόγο της βίας και του μίσους δεν είναι τωρινό φαινόμενο και έχει πίσω της μεγάλη προϊστορία. Πιστεύαμε όμως, ότι με την εκπαίδευση και με την εμπέδωση της δημοκρατίας, μακροχρόνια, κι όσο μεγαλώνουν τα νέα παιδιά με άλλες αντιλήψεις, θα περιορίζεται και το φαινόμενο.
Τα πράγματα όμως, δεν πήγαν τόσο ομαλά όσο θα ήθελε η Πολιτεία και η οργανωμένη κοινωνία, γιατί τις τρεις τελευταίες δεκαετίες τουλάχιστον, τμήματα της κοινωνίας υιοθέτησαν αντι-πολιτική συνείδηση και προχώρησαν σε έναν ριζοσπαστισμό κατά της θεσμικής εξουσίας. Μεγάλη αυτή η κουβέντα, αλλά το είδαμε στις ΗΠΑ, το βλέπουμε και στην Ευρώπη. Που σημαίνει ότι θέλει ακόμα περισσότερη δουλειά στην εκπαίδευση, στην ανάπτυξη της δημοκρατίας και στην εμπέδωση ενός λόγου ανοχής, αποδοχής και συνεργασίας με τον άλλο. Είναι μία κρίσιμη πρόκληση για τον κόσμο μας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
