Η κρίση του κορωνοϊού βρήκε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς εν πολλοίς απροετοίμαστους και για αυτό αμήχανους, όπως έδειξαν οι πρώτες αντιδράσεις των υπευθύνων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Είναι ενδεικτική η πρώτη σχεδόν άσφαιρη, χωρίς ανταπόκριση από τις αγορές, ανακοίνωση της Κριστίν Λαγκάρντ.
Αποτέλεσμα, όπως αναφέρουν σχετικές πληροφορίες, της στάσης ομάδας αγκυλωμένων και ιδεολογικά φανατισμένων διοικητών κεντρικών τραπεζών των πλούσιων χωρών του Βορρά και της Κεντρικής Ευρώπης. Ωστόσο, ο κλονισμός της Ιταλίας και η ταχεία μετάδοση του ιού στην Ισπανία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ολλανδία και στη Μεγάλη Βρετανία, βεβαίως, επέβαλαν δεύτερες σκέψεις και ανάγκασαν την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να δράσει όπως ο Μάριο Ντράγκι το 2008, όταν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει τη μεγάλη, εισαγόμενη τότε από τις ΗΠΑ, χρηματοπιστωτική κρίση.
Έβαλε έτσι στο τραπέζι 750 δισ. ευρώ και δήλωσε καθαρά και αποφασιστικά, όπως ο προκάτοχός της, ότι θα κάνει ό,τι χρειαστεί προκειμένου να στηρίξει το ευρώ και την ευρωζώνη.
Εξελισσόμενη πάντως η κρίση του κορωνοϊού και δείχνοντας με τον πλέον τραγικό τρόπο τις οδυνηρές συνέπειες της νόσου, επιτείνει τον προβληματισμό και επιβάλλει εγρήγορση στις ευρωπαϊκές Αρχές.
Στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αντιλαμβάνονται ότι το κόστος θα είναι δυσθεώρητο, η ευρωπαϊκή ζωή και οικονομία σχεδόν θα παραλύσουν, θα παγώσουν στην κυριολεξία, καθώς οι κοινωνίες θα οδηγηθούν σε πρωτοφανείς αυτοπεριορισμούς για να προστατευτούν από το βαρύ κύμα θανάτου που τις απειλεί.
Στη βάση αυτών των δεδομένων και των δυσμενών προοπτικών αρχίζουν οι αναζητήσεις για τη διάρκεια της πανδημίας και την ένταση της επέμβασης που θα χρειαστεί σε επόμενη φάση, προκειμένου να επανεκκινήσει η ευρωπαϊκή οικονομία και ζωή και κυρίως για να βρουν ξανά οι Ευρωπαίοι τη θέση τους σε μια νέα αγορά εργασίας πολύ διαφορετική από τη σημερινή.
Τι θα κάνει η ΕΚΤ
Στη Φρανκφούρτη πολλοί είναι αυτοί που αναζητούν τη λύση στα μεταπολεμικά αναπτυξιακά προγράμματα που αναπτύχθηκαν στην Ευρώπη μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μιλούν ευθέως για θηριώδη αναπτυξιακά προγράμματα που θα χρηματοδοτηθούν εμμέσως από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέσω της αγοράς ειδικών ομολόγων που θα εκδοθούν από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και άλλους αναπτυξιακούς οργανισμούς της Γηραιάς Ηπείρου.
Ουσιαστικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα χρειαστεί να κάνει χρήση των εκτυπωτικών της δυνατοτήτων και να υποστηρίξει έτσι τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης στη μετά τον κορωνοϊό εποχή.
Οι γνωρίζοντες επιμένουν ότι η μέθοδος δεν θα επιφέρει πληθωριστικές πιέσεις γιατί εν τω μεταξύ η νομισματική κυκλοφορία θα έχει υποχωρήσει τρομακτικά λόγω των μέτρων αυτοπροστασίας και αυτοπεριορισμού που θα εφαρμοστούν μαζικά στη Γηραιά Ηπειρο.
Η ιδέα προσφυγής σε σχέδια ανασυγκρότησης σαν εκείνα που εφαρμόστηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κερδίζει τους περισσότερους ιθύνοντες στις Βρυξέλλες και στη Φρανκφούρτη. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες θα χρειαστούν γενναία σχήματα ανασυγκρότησης μετά την κρίση, τα οποία ουδείς μπορεί να αρνηθεί.
Μέσω αυτών άλλωστε μπορεί να αναγεννηθεί το ευρωπαϊκό όραμα και να δοθεί ώθηση στις ευρωπαϊκές ενωσιακές διαδικασίες.
Αντιλαμβάνονται πλέον οι περισσότεροι ότι οποιεσδήποτε άλλες μίζερες επιλογές μόνο τις ακραίες εκδοχές του προστατευτισμού, του εθνικισμού και του φασισμού θα ευνοήσουν και θα οδηγήσουν σε κατάρρευση το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Ισως μέσα από την τραγικότητα των τρεχουσών συνθηκών να διαμορφωθεί μια νέα πλειοψηφία στις Βρυξέλλες και στη Φρανκφούρτη ικανή να οδηγήσει την Ευρώπη σε νέους δυναμικότερους ενωσιακούς δρόμους και μοναδικές αναπτυξιακές προοπτικές. Οι επόμενοι μήνες είναι δυναμικοί και κατά τα φαινόμενα θα κρίνουν τα πάντα στην Ευρώπη.
