Ο θρυλικός «Μαύρος», ο ιδιοκτήτης της πιο καλτ καντίνας στη Θεσσαλονίκη δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Η ιστορία με τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Έφυγε από τη ζωή ο ο θρυλικός “μαύρος” της Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη. Ο Νετσμί το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε κάποια προβλήματα υγείας.
Γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ‘40 στην Κομοτηνή, ξεκίνησε να γυρνάει με καρότσι και να πουλάει κουλούρια από την εποχή που η Θεσσαλονίκη είχε τραμ στα τέλη του ‘50 και στην τωρινή τοποθεσία ήταν εγκαταστημένος από τα τέλη του ’60.
Το υγρό άζαξ
Όπως γράφει το seleo.gr, όποιος είχε πάει εκεί χωρίς να ξέρει, αμύητος δηλαδή, παρατηρούσε τον “Μαύρο” να ετοιμάζει την παραγγελιά (ψημένο ψωμί με επιλογή από σουβλάκι/παντσέτα/λουκάνικο/κεμπάπ στα κάρβουνα, αυστηρά χωρίς πατάτες) και έβλεπε να ψεκάζει στο σάντουιτς ένα ειδικό περίεργο υγρό από ένα ψεκαστήρι… αυτό είναι και το λεγόμενο άζαξ.
Είναι κοινό μυστικό πως είχε από τα καλύτερα “βρώμικα” της πόλης για τους μυημένους καλοφαγάδες και η καντίνα του “Μαύρου” αποτελούσε αυτό που λέμε χοτ σποτ.
H καντίνα διαδόθηκε από στόμα σε στόμα στους ξενύχτηδες, τόσο για την ποιότητα του φαγητού της όσο και για τις ιστορίες στα όρια του αστικού μύθου που συνοδεύουν τον ιδιοκτήτη της, τον “Μαύρο”, ο οποίος αποτελεί μια αυθεντική προσωπικότητα βγαλμένη από παλιά ελληνική ταινία.
Η ιστορία με τον Καζαντζίδη
Η καντίνα του Μαύρου ήταν αρκετά δημοφιλής για τα “βρώμικα” της, καθώς και το μπουκαλάκι με το Άζαξ που ράντιζε κάθε σάντουιτς. Το περιεχόμενο του “Άζαξ” το ήξερε μόνο αυτός και η μητέρα του. Όλοι συναντιόντουσαν εκεί. Ξενύχτηδες, παιδιά των δυτικών συνοικιών, κουλτουριάρηδες και τραγουδιστές μετά το σχόλασμα, λεφτάδες, η πελατεία του Μαύρου είχε από όλα.
Το καλοκαίρι του 2008 περιέγραφε σε συνέντευξή του σε περιοδικό:
“Το ’64 ο Στέλιος Καζαντζίδης με κάλεσε σε μια εκδήλωση στις Μουριές. Θυμάμαι έτρωγε, έτρωγε και δεν χόρταινε. Και μετά, όταν έβγαλε το ‘Υπάρχω’ και τραγουδούσε στη Χαριλάου, με καλούσε εκεί κάθε Κυριακή, ψήναμε και τρώγαμε παρέα και πληρωνόμουνα διπλό μεροκάματο”.
